Wędrówka Ludu

Zakon Gregoriański, mimo swojej roli jako obrońcy Amarantu przed Imperium Kalladańskim, zasłynął z tyranii, prześladowań rasowych i magów. Stosowane przez nich praktyki niewolnicze i represje wobec Młodszych Ras były nieakceptowane przez inne królestwa kontynentu. Władza Zakonu destabilizowała politykę Amarantu, co w końcu doprowadziło do jego osłabienia i upadku.

Dowódcy innych państw Amarantu często wysyłali Zakon na pierwszą linię oraz wiele solowych akcji podczas II Wojny Amarantu, aby celowo go osłabić, tworząc w ten sposób grunt, aby się ich pozbyć, kiedy tylko wojna się skończy. Pod koniec wojny, w której Zakon odegrał kluczową rolę, Devron pozostaje w ruinie. Armia Devronu wyrusza na północ, by odbić Czarny Nurt jako część zjednoczonej armii Amarantu, wygrywając bitwę, lecz król Drail IV ginie. Elekcja tronu przypada nieudolnemu Drailiusowi, co pogłębia biedę i konflikty wewnętrzne. Król Henry Wielki z Araulenu wykorzystuje tę sytuację, zmuszając Devron i Revnar do hołdu lennego. Henry nakazuje rozwiązanie Zakonu Gregoriańskiego i zakończenie prześladowań młodszych ras.

Podczas tego okresu, kilku wpływowych liderów, zwanych przez Zakon “fałszywymi prorokami”, odegrało kluczową rolę w osłabieniu Zakonu. Wielebny Ojciec Humphrey, Przewodniczący David var Armstrong-Jones, Wielki Komtur Brian var Brooks oraz Guillaume z Veulettes działali na rzecz wygnania Zakonu i przeciwstawiali się jego represjom wobec niektórych grup. Ich działania doprowadziły do zwiększenia nacisku na Zakon i przyczyniły się do jego upadku.

Zakon Gregoriański, osłabiony i upokorzony, staje przed decyzją o opuszczeniu Amarantu. Wielki Komtur decyduje się na migrację do Drabove, zabierając ze sobą wszystkie skarby i bogactwa Zakonu. To wydarzenie, później znane jako Wędrówka Ludu, oznacza koniec Federacji Państw Gregoriańskich i początek nowej ery dla Zakonu.

Stare Krzywdy to propagandowy tekst Zakonu Gregoriańskiego napisany w Drabove po Wędrówce Ludu. Dokument ten przedstawia dramatyczne wydarzenia związane z wygnaniem Zakonu z Amarantu, eksponując “niesprawiedliwości” doznane od innych państw. Propaganda ma na celu ukazanie Zakonu jako niesłusznie prześladowanego obrońcy kontynentu, który przez setki lat strzegł Amarantu przed Imperium Kalladańskim, ale został zdradzony i wypędzony przez niewdzięcznych władców. Tekst ten służył podtrzymaniu morale oraz wzmocnieniu tożsamości wśród wygnańców w Drabove.

Po wygnaniu Zakonu, tereny Devronu i Revnaru zostają wchłonięte przez Araulen. Wyspy Żółwie, na których wcześniej istniało państwo zakonne, pozostają bez władcy. Plan podbicia Wysp Żółwich przez Henry’ego Wielkiego przerywa jego śmierć. Irdal to jedyne państwo, które nie zostało wchłonięte przez Araulen - tam Zakon zostaje zreformowany i zamienia się w Zakon Irdalski.

Wędrówka Ludu kończy pewną erę w historii Amarantu, otwierając drogę do nowych sojuszy, zmian politycznych i społecznych na kontynencie.