Zaginiona Płaszczyzna Bezkresu

Äadra, płaszczyzna dawniej pełna życia, harmonii i magii, stanowi obecnie temat licznych spekulacji i badań naukowych. Pomimo braku bezpośredniego dostępu do tej płaszczyzny, analiza znalezisk z Wysp Dwóch Braci pozwala na stopniowe odtwarzanie jej historii. W freskach, zapiskach i artefaktach odnalezionych w tamtejszych świątyniach powraca jedno imię – Meferat, figura równie tajemnicza, co niszczycielska. Przedmiotem niniejszego traktatu jest próba zrozumienia natury Äadry oraz roli, jaką Meferat odegrał w jej upadku.

Z relacji zapisanych w freskach wynika, iż Äadra była płaszczyzną wyjątkową, w której magiczna energia emanowała z centralnego elementu – drzewa znanego jako Katalong. Energia ta, per se, nie tylko podtrzymywała życie, ale również nadawała ład i porządek całemu światu. Według zapisków, magia Katalongu była dostępna jedynie wybrańcom, z których najwybitniejszymi byli przedstawiciele tajemniczego Ludu Listowia. Ich rola strażników harmonii zdaje się kluczowa dla zrozumienia organizacji społecznej Äadry. Jednakże, jak wskazują źródła, balans płaszczyzny został przerwany przez wydarzenie, które kroniki określają jako “Upadek Katalongu”.

W freskach odnalezionych na Wyspach Dwóch Braci powtarza się imię Meferat, co sugeruje, że odegrał on kluczową rolę w wydarzeniach prowadzących do destrukcji Äadry. Jednocześnie w Międzyświecie znany jest demon noszący to samo imię, któremu nadano przydomek “Niszczyciela Świata”. Wiodącą teorią wśród badaczy jest zatem hipoteza, iż demon Międzyświata przedostał się do Äadry i doprowadził do jej upadku. Według tej teorii, Meferat wykorzystał moc Katalongu, aby dokonać zniszczenia płaszczyzny, pochłaniając energię drzewa i tym samym zapoczątkowując proces zamiany Äadry w martwą pustynię.

Niektóre freski wskazują na sceny chaosu i destrukcji, które wydają się sugerować starcia między mieszkańcami Äadry a Meferatem. Lud Listowia, posiadający największy dostęp do mocy Katalongu, prawdopodobnie próbował powstrzymać demona, jednak ich wysiłki okazały się daremne. Istnieje również teoria, że migracja mieszkańców Äadry do Angvalionu była desperacką próbą ucieczki przed niepowstrzymaną siłą niszczyciela.

Wśród zapisków Äadry szczególną uwagę przykuwają wzmianki o trójce braci: Sarasenie, Ifvenasie i Egranie. Postacie te są przedstawiane jako ważne figury w historii płaszczyzny, a ich imiona przetrwały również w kulturze Ellerian w Angvalionie, gdzie są czczone jako ojcowie narodu. Kroniki z Äadry opisują ich jako liderów, a ich symboliczne znaczenie dla Ellerian podkreśla trwałość dziedzictwa Äadry w nowym świecie.

W freskach odnalezionych na Wyspach Dwóch Braci pojawiają się również przedstawienia istot wchodzących do portalu otoczonego jasnym światłem. Te obrazy są interpretowane jako próba ucieczki mieszkańców Äadry do innej płaszczyzny – najprawdopodobniej Angvalionu. Proces ten, choć niewątpliwie dramatyczny, pozostaje wielką tajemnicą. Wskazuje się, że ucieczka była możliwa dzięki magicznemu rytuałowi, prawdopodobnie przeprowadzonemu przez Lud Listowia.

Choć Äadra jako płaszczyzna pozostaje nieosiągalna, jej historia, per se, stanowi cenny materiał do badań nad naturą Bezkresu i relacjami między płaszczyznami. Postać Meferata, Niszczyciela Świata, wzbudza liczne kontrowersje, będąc jednocześnie źródłem inspiracji i zagadką dla badaczy. Dalsze analizy fresków, artefaktów oraz zapisków z Wysp Dwóch Braci mogą przyczynić się do rozwiązania tej tajemnicy. Czy Meferat był rzeczywiście demonem Międzyświata, który zniszczył Äadrę, czy też mamy do czynienia z przypadkową zbieżnością imion? Na te pytania odpowiedź być może kryje się jeszcze gdzieś w Bezkresie, czekając na swoje odkrycie.