Zakon Słonecznych Braci i Sióstr

Zakon został założony przez Ojca Gerbrandta w świętym mieście Madin-sha, już pod kontrolą arauleńczyków po pierwszych sukcesach Drogi Słońca na Alaspar. Zakon zrzeszał przede wszystkim wojowników, którzy dręczeni wyrzutami sumienia za swoje czyny w przeszłości, postanowili służyć wyższej sprawie. Zakon Słonecznych Braci i Sióstr zyskał na popularności, głównie dzięki działalności charytatywnej oraz religijnej, skierowanej do najbiedniejszych warstw społeczeństwa.

Jego członkowie pomagali ofiarom arauleńskiego podboju, zarówno Alasparczykom, jak i Arauleńczykom, oferując wsparcie, żywność i pomoc duchową. Ojciec Gerbrandt, wierząc w pokojowe współistnienie obu narodów, starał się zapobiec dalszemu rozlewowi krwi.

Gdy sytuacja między Alasparem a Araulenem stawała się coraz bardziej napięta, Zakon Słonecznych Braci i Sióstr odegrał rolę mediatora między cesarzem Salomonem II a arauleńskim Namiestnikiem, Flodwigem var Crawforde. Ojciec Gerbrandt, wierząc, że Aglos nie chciałby walki między swoimi wyznawcami, zaangażował się w dyplomatyczne działania, dążąc do porozumienia.

Dzięki wysiłkom Gerbrandta udało się doprowadzić do kruchych negocjacji, w wyniku których Alasparczycy odzyskali prawo do odwiedzania świętego miasta, choć wciąż pozostawało ono pod kontrolą Arauleńczyków. Zakonnicy z Zakonu Słonecznych Braci i Sióstr aktywnie działali w Madin-sha, starając się zapewnić bezpieczeństwo i porządek, mimo rosnących napięć między obu narodami.

Po śmierci Namiestnika var Crawforde i przejęciu władzy przez jego syna Aelfstana, sytuacja w Madin-sha drastycznie się pogorszyła. Aelfstan, w wyniku swoich radykalnych działań, zainicjował masowy pogrom Alasparczyków w świętym mieście, co doprowadziło do ostatecznego ataku Króla Salomona II na Madin-sha.

Podczas oblężenia miasta Ojciec Gerbrandt, dowodzący obroną, wykazał się pokojową postawą. Mimo trudnych warunków, zgodził się na propozycję Króla Salomona, by wypuścić cywilów z miasta i poddać resztę wojska. Choć wielu fanatyków pozostało, zdecydowana większość Arauleńczyków opuściła Madin-sha, ratując swoje życie.

Po powrocie do Araulenu, Zakon Słonecznych Braci i Sióstr nie odzyskał już swojej dawnej siły. Śmierć Ojca Gerbrandta, który zmarł na skutek ran odniesionych w oblężeniu, była kolejnym ciosem dla zakonu. Zakon nie miał odpowiednich koneksji ani zasobów, by kontynuować swoje działania na szeroką skalę.

Władza nad zakonem przeszła w ręce czwórki uczniów Ojca Gerbrandta, którzy zdecydowali się na reformy. Zakon ograniczył liczbę swoich członków, a jego działania skupiły się na otwieraniu szkół w całym Araulenie. Szkoły te przyjmowały dzieci niezależnie od pochodzenia i zamożności, a utrzymywane były dzięki datkom od lokalnych darczyńców.

Zakon Słonecznych Braci i Sióstr zrezygnował z rekrutacji wojowników i skupił się na tworzeniu szkół i działalności charytatywnej. Obecnie zakon działa jako rozproszona sieć, kierowana przez Starszyznę Zakonu z siedzibą w Kinlaig.

• Ojciec lub Matka Zakonu – Głowa organizacji. Po śmierci Ojca Gerbrandta tytuł ten przeszedł na Starszyznę, która zbiorowo zarządza działalnością zakonu.

• Starszyzna Zakonu – początkowo zgromadzenie czterech najstarszych członków, którzy przejęli władzę po śmierci Ojca Gerbrandta. Obecnie czterech najważniejszych zakonników. To oni nadzorują zakładanie nowych szkół i ośrodków pomocy oraz koordynują działania zakonu.

• Bracia i Siostry Zakonu – Członkowie zakonu, zarówno nauczyciele, jak i opiekunowie, którzy są odpowiedzialni za prowadzenie szkół, pracę z dziećmi oraz działalność charytatywną na terenie całego Araulenu.

Zakon Słonecznych Braci i Sióstr skupia się na edukacji i pomocy potrzebującym. W jego szkołach dzieci uczą się nie tylko podstawowych przedmiotów, ale także zasad moralnych i duchowych, zgodnych z naukami Aglosa. Szkoły zakonu są dostępne dla wszystkich, niezależnie od zamożności rodziców, co czyni je ważnym elementem wsparcia społecznego w Araulenie oraz księstwie Birchton.

Zakonnicy prowadzą również ośrodki pomocy, które oferują schronienie i wsparcie dla ubogich. Zakon korzysta z datków lokalnych społeczności oraz darowizn od bogatszych obywateli, którzy doceniają jego działalność.

Główna kwatera w Kinlaig nie tylko pełni rolę centrum administracyjnego, ale również jest największym ośrodkiem edukacyjnym prowadzonym przez zakon. To tutaj zakonnicy szkolą się na nauczycieli i opiekunów, zanim zostaną wysłani do innych miast w Araulenie.

Zakon Słonecznych Braci i Sióstr, mimo przegranej Drogi Słońca na Alaspar, zdołał odnaleźć swoją nową misję, koncentrując się na edukacji i działalności charytatywnej. Dzięki temu zakon przetrwał próbę czasu i zdobył szacunek zarówno wśród arystokracji, jak i zwykłych ludzi.

W 3:61 roku, Ojciec Gerbrandt został pośmiertnie uznany za Pobłogosławionego Słońcem, co dodatkowo umocniło pozycję zakonu w Araulenie. Szkoły prowadzone przez zakon są cenione za wysoki poziom edukacji i etyczne podejście do nauki. Zakonnicy, choć nie są już wojownikami, pozostają aktywnymi uczestnikami życia społecznego, pomagając kształtować przyszłe pokolenia arauleńczyków.