Aneksja Moorhaven

W 2:182 król Ecbert Zdobywca zdecydował się rozszerzyć granice swojego państwa na północ, wkraczając zbrojnie na terytoria Devronu. Arauleńskie wojsko miało znaczną przewagę nad siłami Devronu i stosunkowo szybko zajęło prawie połowę ziem atakowanego królestwa. Król Hugan II, będąc bezsilnym w obliczu potęgi króla Ecberta, zwrócił się po pomoc do Gregora Ridermarcha, najbogatszej i najbardziej wpływowej osoby na ówczesnym Amarancie. Gregor zgodził się pomóc królowi w walce z najeźdźcą - w zamian za to ten miał oddać mu zwierzchnictwo nad armią Devronu, czyniąc go Wielkim Komturem. Król Hugan, nie mając wyboru, zgodził się na warunki Ridermarcha.

Gregor dotrzymał słowa. Wykorzystując swoje ogromne bogactwo, sprowadził do Amarantu najlepszych spośród Hingavardzkich Cieni - kalladańskiej organizacji zabójców. Cienie pod osłoną nocy wkradły się do arauleńskiego obozu, zabijając najwyżej postawionych generałów i pozbawiając arauleńskie wojsko dowodzenia. Co ciekawe zabójcy pozostawili namiot króla Ecberta nietkniętym - prawdopodobnie Gregor wolał pozostawić go przy życiu, aby mógł dalej wywoływać nacisk na Devron.

Następnego dnia Wielki Komtur i król Ecbert Zdobywca spotkali się na polach pod Ihr Dogn, aby negocjować. W wyniku rozmów podpisane zostały Pakty Devrońskie. Na ich mocy król Ecbert zrzekł się jakichkolwiek praw do devrońskich ziem zajętych dotychczas przez Araulen, a także został zobligowany do wypłacenia reperacji wojennych bezpośrednio Gregorowi Ridermarchowi. Arauleńskie wojsko opuściło terytoria Devronu.

Króla Ecberta niezwykle martwiła rosnąca potęga Gregora Ridermarcha - jeszcze zanim Arauleńczycy opuścili Devron, do ich uszu zaczęły docierać informacje o formującym się Zakonie Gregoriańskim, na którego czele stanął właśnie Gregor. Król pragnął zabezpieczyć się przed atakiem ze strony Zakonu, jednak najdogodniejsze do tego miejsca nie znajdowały się pod jego jurysdykcją. Nie chcąc rozpoczynać wojny z królewstwem Birchton, które obecnie graniczyło z Devronem od wschodu, król Ecbert zwrócił wzrok w kierunku ziem niczyich, przez które jeszcze kilka miesięcy wcześniej przeprowadził swoje wojska, maszerując przeciwko Devronowi. Ziemie rozciągające się na południe od Devronu zamieszkiwane były przez dosyć prymitywne plemię Budowniczych, jednak od wielu lat osiedlali się tam również Arauleńczycy.

Król Ecbert, wracając z Devronu, uderzył na znajdujący się najbardziej na północy gród Gorlamdar, który był swoistą stolicą regionu. Mieszkańcy grodu nie mieli zbyt wiele czasu na reakcję, jako że nikt nie spodziewał się arauleńskiej agresji. Gród, pomimo doskonałej obrony, został szybko zdobyty. Król Ecbert ogłosił przyłączenie ziem Budowniczych do Araulenu, tworząc na tych terenach nową prowincję, Moorhaven. Władzę w prowincji oddał hrabiemu Fletcherowi var Cuber, któremu wcześniej obiecał władzę w Devronie - pragnął w ten sposób udobruchać szlachtę, która była niezadowolona z porażki króla.

Kampania w Moorhaven trwała do połowy , a królowi Ecbertowi udało się zająć wszystkie ziemie Budowniczych. Ich kolejne dwa grody, leżące w centrum prowincji Ishtar i Rembrand, zostały zniszczone w wyniku walk, jako że tamtejsi wodzowie odmówili złożenia broni. Król Ecbert pozwolił pozostać na tych ziemiach wszystkim Budowniczym, którzy zaakceptowali jego władzę - musieli porzucić oni swoje zwyczaje i przyjąć wiarę w Aglosa. Król rozpoczął również inwestycje w nowej prowincji, wprowadzając na te ziemie arauleńskią technologię i magię, ale przede wszystkim rozpoczynając budowę fortów na granicy z Devronem.

Budowniczy, którzy nie zaakceptowali arauleńskiej władzy, w większości umknęli w góry - do dnia dzisiejszego zamieszkują łańcuch Gigancich Palcy i napadają na swoje dawne ziemie, wymierzając w ich mniemaniu karę najeźdźcom, którzy odebrali im dom. Mało kto nazywa ich już jednak Budowniczymi, a ich czasy świetności przeminęły - dużo popularniejsze stało się miano Kamiennych Ludzi, które samie sobie nadali.