Arno Jean Stoneblade

Arno Jean Stonebalde to człowiek o wyrazistej i szlachetnej aparycji, która od razu przyciąga uwagę. Ma oliwkowy kolor skóry, charakterystyczny dla Aspińczyków Sumerskich. Arno ma gęste, ciemnobrązowe włosy, starannie ułożone, co podkreśla jego dbałość o wygląd.

Jego twarz ma delikatne, ale wyraziste rysy, z prostym nosem, pełnymi ustami i wyraźnymi kośćmi policzkowymi. Jego oczy, ciemne i przenikliwe, wyrażają inteligencję i bystrość umysłu. Uśmiech, który często gości na jego twarzy, dodaje mu uroku i przyjaznego wyglądu.

Arno ubrany jest w elegancki strój, który łączy w sobie elementy zarówno praktyczności, jak i wyrafinowania. Nosząc bogato zdobioną tunikę w kolorach zieleni i burgunda, podkreśla swój status i pochodzenie. Jego ubiór jest dopełniony złotymi akcentami, które dodają mu prestiżu i wskazują na jego wysoką pozycję społeczną. Na ramionach ma narzuconą pelerynę, która swobodnie opada, nadając mu jeszcze bardziej majestatycznego wyglądu.

Jego postawa jest pełna pewności siebie, z lekkim uśmiechem na twarzy, który sugeruje, że jest osobą towarzyską i otwartą na innych.

Obok Arno zawsze stoi duży pies, Hugo, jego wierny towarzysz. Zwierzę jest dobrze zbudowane i emanuje spokojem oraz lojalnością. To dodatkowo podkreśla przyjazną i zrównoważoną naturę Arno, który dba nie tylko o siebie, ale również o swoich towarzyszy.

Całość jego wyglądu wskazuje na osobę, która jest zarówno wykształcona, jak i praktyczna. Arno Jean Stonebalde łączy w sobie cechy inteligencji, elegancji i przyjazności, co czyni go wyjątkowym i cenionym członkiem swojej społeczności. Jego oliwkowa skóra, ciemne włosy i elegancki strój doskonale odzwierciedlają jego aspińskie pochodzenie oraz wysoki status.

Wierny pies o czarno brązowym umaszczeniu futra, którego dostał od żony Lili. Na swoim grzbiecie mógłby ponieść krasnoluda.

Chociaż arno nie brał udziału w żadnej bitwie to sprawnie posługuje się bronią jednoręczną zwłaszcza rapierem. Umiejętność posługiwania się tym orężem nabył jeszcze w czasach swojej nauki na Uniwersytecie Aspińskim, wówczas Ci którzy obserwowali jego pojedynki jednogłośnie stwierdzali że jego ruchy są precyzyjne i można wręcz odnieść wrażenie ich Arno tańczy dzierżąc broń.

Jednak zanim dojdzie pojedynku do zwarcia, arno stara się osłabić przeciwnika wykorzystując do tego noże do rzucania którymi posługiwać nauczył się w trakcie uczelnianych przyjęć.

Będąc w Międzygórzu dostrzegł drzemiący potencjał w nowej broni i postanowił zamienić noże na krótki pistolet.

Od dzieciństwa wszelkie zwierzęta wobec Arno nie wykazywały żadnej agresji, nawet te dzikie a on sam odnosił wrażenie że jest w stanie zrozumieć co one czują i dużo łatwiej nawiązuje z nimi więź. Kiedy informował o tych spostrzeżeniach innych był ignorowany - w końcu to dziecko.

Takie odczucia i podejście nie minęło nawet gdy skończył naukę.

Urodził się w górniczym mieście Empfigen, w średnio zamożnej szlacheckiej rodzinie od pokoleń związanej z górnictwem, jednak nie przeszkodziło to jego rodzicom w prowadzeniu dodatkowych działalności zwłaszcza jego matce zajmowała się tkactwem i wytwarzałą tkaniny najwyższej jakości.

Do szóstego roku życia znajdował się pod czułą opieka matki, która od zawsze powtarzała mu, że wiedza i umiejętności to najważniejsze skarby w życiu, skarby, których nikt nie może mu odebrać. To dzięki nim można osiągnąć wszystko. W dniu swoich szóstych urodzin, rodzice postanowili wysłać go na kosztowną naukę do stolicy, do jednej z renomowanych szkół. Spędził tam dziewięć lat poświęcając się nauce i tylko od czasu do czasu odwiedzając rodzinne miasto.

Szkoła pozwoliła mu nie tylko rozwinąć wiedzę ogólną i poznać kilka języków, ale również odkryć zamiłowanie do szermierki oraz zafascynować go historią i losami Eldëvir z którymi aspinczycy długo byli spętani nićmi współpracy.

Mając lat piętnaście oficjalnie skończył akademię jako jeden z nielicznych ze swojego roku i wrócił do rodzinnego Empfigen. W progu oznajmił że jednak to nie jest koniec jego edukacji i chce zdobyć doświadczenie w kunszcie ojca - Arno rozpoczoł swoja naukę jako konstruktor kopalń. Spędził z ojcem cztery lata i uznał że nadszedł najwyższy czas ruszyć w podróż i podejrzeć kunszt innych.

W podróży spędził dwa intensywne lata, podczas których podglądał kunszt innych mistrzów. Osiadł w mieście Orcières w Nebrazzie gdzie dostał posadę mistrza konstruktora przy tworzeniu kopalni.W Orcières poznał również swoją przyszłą żonę Lilie i podczas licznych schadzek ta podarował mu uroczego szczeniaka, którego nazwali Hugo.

Sielanka nie trwała długo… Otrzymał list z Aspin o złym stanie zdrowia matki. Nie zwlekając spakował najpotrzebniejsze rzeczy i ruszył w stronę domu.

W rodzinne strony dotarł niemal na ostatnią chwilę. Stan zdrowia matki pogarszał się z dnia na dzień a medycy rozkładali ręce nad nieznaną im choroba. Arno zdążył zamienić z nią kilka zdań nim ta zmarła. O pytam fakcie Jean, ojciec Arno, załamał się i popadł w pracoholizm nie opuszczając niemal szybu którym się zajmował. Arno załatwia niezbędne formalności związane z pochówkiem. Postanowił również sprzedać tkalnie po matce i opuścić rodzinne miasto. Będąc w jednej z portowych karczm na Aspin zastanawiał się nad nowym miejscem w które może się udać aż od wędrownego trubadura nie usłyszał o Międzygórzu, miejscu pełnym tajemnic i nowych możliwości.