Bojmir

Bojmir, bóg wojny i pokoju, sprawiedliwości i kompromisu, narodził się z konfliktu między Ishatarem a Goddejką. Gdy Goddejka, wściekła o kradzież Pierwszej Gwiazdy, zaczęła poprzez sny manipulować władcami i wywoływać wojny, Ishatar okazał się bezsilny wobec jej intryg. Wtedy Kespion, wykorzystując swój dar od Próżni, połączył gniew Ishatara, ambicję Goddejki i własne opanowanie, tworząc Bojmira – boga zdolnego przywrócić równowagę.

Bojmir stanął między zwaśnionymi bogami jako mediator. Ishatar, widząc zło płynące z konfliktu, zgodził się na pokój, lecz Goddejka zażądała czegoś w zamian. Żądając nowego daru, wysłała Bojmira do Próżni. Tam Bojmir otrzymał Iskrę – zarzewie mocy Próżni, które miało zadowolić Goddejkę. Gdy bogini dotknęła Iskry, ta rozpadła się, a z jej wnętrza narodziła się Dara, bogini magii. W ten sposób Bojmir nie tylko zakończył konflikt, ale też wprowadził magię do świata.

Od tej pory Bojmir stał się strażnikiem równowagi, bogiem o dwóch twarzach – jednej zwróconej ku wojnie i sprawiedliwości, drugiej ku pokojowi i kompromisowi. Jego narodziny zmieniły bieg mitologii amarantiańskiej, wprowadzając ideę Boskiej Zapłaty, gdzie każdy czyn spotyka się z odpowiednią konsekwencją. Bojmir, choć stworzony przez Kespiona, nie służył nikomu – stał się samodzielną siłą, która miała czuwać nad porządkiem świata, nawet jeśli wymagało to użycia siły lub przebaczenia.

Bojmir to bóg o dwóch obliczach, uosabiający pozornie sprzeczne wartości: wojnę i pokój, sprawiedliwość i przebaczenie. Jego istotą jest jednak nie konflikt między tymi przeciwieństwami, lecz ich harmonijne współistnienie. Bojmir rozumie, że wojna bywa koniecznością, narzędziem przywracania porządku, lecz jednocześnie uznaje ją za ostateczność, której nie wolno nadużywać. W jego filozofii pokój nie oznacza braku konfliktu, lecz stan równowagi, w którym każdy otrzymuje to, na co zasłużył.

Centralną wartością Bojmira jest sprawiedliwość, rozumiana nie jako sztywne prawo, lecz jako dynamiczna równowaga między czynem a konsekwencją. Jego wyznawcy wierzą w koncept Boskiej Zapłaty – ideę, że za każde działanie, dobre czy złe, przychodzi odpłata odpowiednia do jego wagi. Bojmir nie ocenia intencji, lecz skutki; nie wierzy w absolutne dobro czy zło, lecz w konieczność zachowania balansu. Dla niego sprawiedliwość to nie kara sama w sobie, lecz narzędzie przywracania ładu.

Bojmir ceni siłę, ale tylko wtedy, gdy służy wyższemu celowi. Jego arenami rządzą surowe zasady uczciwości, a wyznawcy szkolą się nie po to, by siać chaos, lecz by stać się narzędziami sprawiedliwości. W przeciwieństwie do innych bogów, Bojmir nie gloryfikuje ani pokoju za wszelką cenę, ani wojny dla samej wojny. Jego wartością nadrzędną jest porządek osiągany poprzez równowagę – czasem łagodną, czasem brutalną, ale zawsze proporcjonalną do przewinień czy zasług.

Bojmir nie jest bogiem łatwych rozwiązań. Jego sprawiedliwość bywa bezlitosna dla tych, którzy zakłócają równowagę, ale i łaskawa dla tych, którzy ją przywracają. W jego świecie nie ma miejsca na przypadkowość – każdy czyn ma swoje konsekwencje, a każda ofiara lub zwycięstwo są częścią większego planu. To właśnie ta nieugięta wiara w porządek czyni Bojmira zarówno sędzią, jak i strażnikiem amarantiańskiego świata.

Kult Bojmira rozprzestrzenił się głównie wśród społeczności wojowników, żołnierzy i tych, którzy wierzą w nieubłaganą sprawiedliwość. Jego wyznawcy można spotkać w całym Amarancie, jednak nie są oni bardzo liczni.

Areny Bojmira stanowią centra kultu tego boga. Zakładane są przez doświadczonych wojowników, którzy po latach walki postanawiają poświęcić się nauczaniu innych. Każda Arena to nie tylko miejsce treningu, ale też ośrodek duchowy, gdzie młodzi adepci uczą się nie tylko sztuki walki, ale także filozofii boga wojny. Członkowie Areny tworzą zhierarchizowaną społeczność, na czele której stoi Mistrz Miecza – wojownik, który ją utworzył. Z czasem Areny mogą stać się potężnymi organizacjami, stanowiącymi niekiedy znaczącą siłę militarną w regionie. Areny często działają podobnie do organizacji najemniczych, za opłatą podejmując się zleceń.

Najważniejszym świętem w kulcie Bojmira jest Hangarok, obchodzony na przełomie starego i nowego roku. Wierzą, że w tym czasie Bojmir dokonuje rozliczenia ich czynów, a nadchodzący rok przyniesie im zapłatę – nagrodę lub karę. Ważnym jest dlatego, aby przed Hangarokiem pozamykać sprawy.

Społeczności oddane Bojmirowi często żyją w surowych, zdyscyplinowanych strukturach, gdzie każdy zna swoje miejsce i obowiązki. Wierzą, że tylko poprzez zachowanie porządku można uniknąć chaosu, który bóg tak bardzo nienawidzi. Choć ich metody bywają brutalne, rzadko działają bez powodu – każda kara musi być odpowiedzią na wcześniejsze przewinienie. Wśród wyznawców Bojmira panuje głębokie przekonanie, że ich bóg nigdy nie zawiedzie tych, którzy dochowują wierności jego zasadom.

Czempioni Bojmira to wyjątkowi wybrańcy, obdarzeni cząstką boskiej mocy swego patrona. Wyróżniają się zwykle nadludzką wytrzymałością i siłą. Niektórzy z nich otrzymują również dodatkowe zdolności takie jak na przykład widzenie prawdziwej natury ludzkich czynów. Ich broń często nosi ślady boskiego błogosławieństwa - nigdy nie tępi się i zawsze trafia w słaby punkt przeciwnika.

W przeciwieństwie do innych czempionów, którzy często pełnią funkcję kapłanów lub przywódców religijnych, wybrańcy Bojmira zwykle pozostają wojownikami. Wielu z nich zakłada lub przewodzi Arenom Bojmira, gdzie szkolą kolejne pokolenia wojowników w filozofii Boskiej Zapłaty. Inni stają się wędrownymi sędziami, rozstrzygającymi spory i wymierzającymi sprawiedliwość tam, gdzie zwykłe prawa zawiodły.

Bojmir, zrodzony z gniewu Ishatara, ambicji Goddejki i opanowania Kespiona, stanowi fundament równowagi w amarantiańskim panteonie. Jako jedyny spośród bogów nie uosabia jednej, dominującej wartości – zamiast tego dąży do dynamicznego balansu między siłami dobra i zła, wojny i pokoju, sprawiedliwości i przebaczenia. Jego relacje z pozostałymi bogami są złożone i często nacechowane napięciem, wynikającym z jego bezstronnej, nieugiętej postawy.

Z Ishatarem, jednym ze swych duchowych rodziców, Bojmir łączy głęboki, choć chłodny szacunek. Ishatar wierzy w porządek poprzez rozwój, pracę i mądrość, podczas gdy Bojmir uznaje także konieczność przymusu, kary i siły. Choć ich cele bywają zbieżne, środki, którymi się posługują, dzielą ich ideologicznie. W mitologii często przedstawia się ich jako dwie kolumny tego samego gmachu – współistnieją, lecz nie wspierają się wzajemnie bezwarunkowo.

Relacja z Goddejką jest skomplikowana i nacechowana wzajemnym uznaniem. Bojmir był tym, który zdołał zakończyć jej konflikt z Ishatarem, ale zrobił to nie w imię zgody, lecz w imię równowagi. Goddejka podziwia jego zdolność do podporządkowywania innych porządkowi, lecz nie znosi jego niezależności. On z kolei toleruje jej ambicję, tak długo, jak nie narusza równowagi – jeśli jednak przekracza granice, Bojmir bez wahania sprowadza ją z powrotem na swoje miejsce.

Z Kespionem, który go stworzył, Bojmir łączy związek najbardziej osobisty. Kespion, niezdolny do narzucenia porządku samodzielnie, stworzył Bojmira jako narzędzie równowagi, a jednocześnie jako byt, którego nie obowiązują zasady ani jednej strony. Ich relacja jest więc niemalże rodzicielska – Kespion widzi w Bojmirze swoje największe dzieło, a Bojmir traktuje Kespiona z szacunkiem. Nie podąża jednak za jego wskazaniami – Bojmir nie służy nikomu, nawet swojemu stwórcy.

Z Blavekiem, panem śmierci i ostatnim sądem, Bojmir dzieli wspólną domenę sprawiedliwości – jednak ich podejścia są diametralnie różne. Blavek osądza po śmierci, Bojmir – za życia. Gdzie Blavek odcina, tam Bojmir przywraca równowagę. Ich relacja przypomina współistnienie dwóch sędziów: jeden sądzi duszę, drugi – czyny. Łączy ich wspólna wiara w odpłatę, choć forma tej odpłaty może się różnić.

Z Linką, boginią życia i prawdy, Bojmir pozostaje w napiętej relacji. Choć on sam nie jest wrogiem życia, jego filozofia Boskiej Zapłaty często bywa brutalna i bezlitosna, co napawa Linkę niepokojem. Ona dąży do uzdrowienia i ochrony, on – do kary i przywrócenia sprawiedliwości. W mitach przedstawia się ich jako dwie postacie czuwające nad tym samym światem – Linka poprzez opiekę, Bojmir poprzez odpłatę. Rzadko współpracują, lecz ich działania wzajemnie się dopełniają.

Relacja Bojmira z Midrą jest chłodna i pełna rezerwy. Midra, jako bogini pragnień i egoizmu, reprezentuje siły, które Bojmir uważa za źródło wielu zaburzeń porządku. Choć nie występuje przeciwko niej otwarcie, nie ma dla niej szacunku – widzi w niej bóstwo chaosu wewnętrznego, niepohamowanego i niestabilnego. Jej wpływ na ludzi często kończy się tragedią, a więc staje się dla Bojmira dowodem, że nawet piękno może zasługiwać na karę.

Wobec Luni'ego, uosobienia czystej, niewinnej miłości, Bojmir zachowuje dystans, ale nie wrogość. Miłość Luniego bywa dla Bojmira naiwnym luksusem, na który nie każdy zasługuje. Wierzy, że czysta miłość może istnieć – ale tylko wtedy, gdy jest zasłużona. Choć nie podważa jego istnienia, nie uznaje jego domeny za uniwersalnie dobrą – dla Bojmira liczy się nie uczucie, lecz bilans dobra i zła, jakiego przynosi.

Z Darą, boginią magii, Bojmira łączy szczególna i osobista więź – to jego córka, zrodzona z Iskry Próżni, którą przyniósł Goddejce jako cenę pokoju między bogami. Tym samym to Bojmir sprowadził magię na świat, a Dara jest uosobieniem tej mocy. Bojmir postrzega magię jako dar ambiwalentny – zdolny zarówno do leczenia i budowania, jak i do niszczenia i wypaczenia porządku. Z tego powodu Bojmir czuje głęboką odpowiedzialność za Darę i za to, jak jej domena wpływa na świat. Nie kontroluje jej, ale czuwa nad nią z dystansem ojca, który wie, że jego dziecko nosi w sobie niebezpieczny ogień.

W jego filozofii wielka moc zawsze wymaga wielkiej odpowiedzialności, dlatego wyznawcy Bojmira, choć nie sprzeciwiają się samej magii, często stają się sędziami jej nadużyć. Bojmir nie odrzuca Dary, nawet gdy jej działania są trudne do zaakceptowania – zamiast tego, oczekuje od niej mądrości i opanowania, tego samego, czego wymaga od wszystkich, którym powierzono władzę.

Bojmir, tak jak inni bogowie, stara się trzymać z dala od Wiar. One jedyne napawają go lękiem. Bojmir uważa, że nikt nie powinien znać swojego przeznaczenie, bo taka wiedza niszczy aspekt odpowiedzialności za swoje czyny i decyzje - kiedy znamy konsekwencje, nie jesteśmy szczerzy w swoich działaniach.