Drugi Szczyt Amarantu w Silmaaroonie

Na wyspie Riggë znajdują się bogate złoża magicznej rudy, gdzie ustanowiono Kolonię Karną. Skazańcy, zamiast być karani śmiercią lub dożywociem, są tam wysyłani, tworząc własne społeczeństwo w zamian za wydobycie rudy. Dostawy żywności i niezbędnych towarów są wymieniane za wydobywaną rudę, co było korzystne dla Riggë.

Riggë było wasalem Araulenu, który dostarczał skazańców w zamian za udział w wydobyciu rudy. Po secesji księcia Mira Däë Gora, Riggë musiało wypłacać reparacje i sprzedawać rudę Araulenowi poniżej cen rynkowych, co doprowadziło wyspę na skraj bankructwa. W efekcie tego władze wyspy zaczęły skupować niewolników z Imperium Kalladańskiego, co wywołało międzynarodowy skandal, ujawniony przez isureański wywiad, Bryggę.

Operacja “Trzy” ujawniła, że w procederze uczestniczyły wpływowe rodziny z Araulenu i Isureanu, sprowadzając niewolników do Kolonii Karnej. To doprowadziło do Drugiego Szczytu Amarantu, gdzie podjęto działania przeciwko handlowi niewolnikami.

Podczas pierwszego dnia przybyli wszyscy władcy lub delegaci Królestw Amarantu. Na wezwanie Wielkiej Czwórki odpowiedzieli wszyscy władcy, poza Królem Riggë oraz Lordem-Zarządcą Czarnego Nurtu.

Odbyło się przesłuchanie szefa Bryggi, Quinna Marshala, który przedstawił mocne dowody ujawniające niewolniczy proceder na Amarancie. Przedstawił szlaki przemytników, wymiany listowne między zamieszanymi oraz świadków w postaci uratowanych niewolników. Władcy uznali, że dowody są wystarczające do zorganizowania sądu, który ma ustalić, czy władza Riggë rzeczywiście złamała międzynarodowe prawo i wprowadziła niewolnictwo.

Pod koniec dnia Wielka Czwórka skontaktowała się z Królem Mirem Däë Gorem, aby upewnić się, że mimo spóźnienia, przybędzie na sąd. Silmaaroońscy władcy twierdzą, że obecność delegata Riggë jest niezbędna dla sprawiedliwego procesu. Przewodniczący Kapituły proponuje zorganizowanie teleportu dla delegata, jednak Król odmawia, twierdząc, że cały szczyt jest farsą, a władcy pozostałych państw zmówili się, aby ich zniszczyć.

Pod koniec dnia odbył się uroczysty bal, podczas którego władcy rozmawiali między sobą w kuluarach.

Z samego rana przed Pałacem Silmaaroońskim odbyły się protesty przeciwko niewolnictwu w Riggë. Nie wiadomo, skąd ludność zdobyła informacje, mówi się o długim języku służby lub specjalnym działaniu Bryggi, która chciała wywrzeć presję na sąd. Obrady rozpoczęto wcześniej, a Quinn Marshall ujawnił wszelkie akta dotyczące operacji “Trzy”, zawierające wymiany listowne, zeznania świadków, w tym uratowanych niewolników, oraz współpracujących arberterów i listy niewolników porwanych w Amarancie. Śledztwo ujawniło, że w procederze uczestniczyło Imperium Kalladańskie, władza Riggë oraz kilka wpływowych rodzin z Araulenu i Isureanu, które na zlecenie rodów Riggë sprowadzały niewolników do Kolonii Karnej. Większość niewolników pochodziła z Imperium Kalladańskiego, transportowani byli do Czarnego Nurtu, co było wiadome Lordowi-Zarządcy miasta, a następnie szlakami przemytniczymi trafiali na Riggë.

W wyniku dochodzenia dynastia Däë Gor została uznana winną niewolnictwa. Choć elfy z Hränil Nämari'nel były przeciwne, podjęto próbę kontaktu z Królem Mirem Däë Gorem, by poinformować go o wyniku sądu i zaproponować wspólne kroki w celu zakończenia procederu oraz zadośćuczynienia ofiarom, ale król ponownie odmówił. Królowa Hränil Nämari'nel, Eíwen Fäíeld'i, wygłosiła poruszające przemówienie o niewolnictwie i trudach życia elfów w Imperium Kalladańskim, nawołując do działania. Jej słowa poparli delegaci Araulenu i Silmaaroonu, którzy zaproponowali sankcje handlowe, mające zdusić wyspę finansowo oraz wykluczenie królestwa z grona państw Amarantu.

Początkowo wszyscy, poza neutralnym Isureanem, zgodzili się na to rozwiązanie, ale dowódca Bryggi, Quinn Marshall, zadbał o to, by jego król tym razem nie pozostał bierny. Dodatkowo, Victor III var Langver, książę Kirlan, oficjalnie zagroził Riggë wojną w przypadku nie zaprzestania działań. Szczyt dobiega końca.

W obecnej sytuacji Riggë nastawiło więc przeciwko sobie cały Amarant - w szczególności zaś nowo powstałe na Amarancie elfickie państwa. Ratunku przed konsekwencjami swoich decyzji upatrują w Aspin, jednak tamtejsi magnaci wolą wykorzystywać sytuację, wykupując riggijskie interesy.

Niemniej mijają dwa lata od ujawnienia skandalu, a Riggë obstaje przy swoim stanowisku - Książę var Langver decyduje się wypowiedzieć im wojnę. Księstwo Kirlańskie, z pomocą Wysp Południowych, najeżdża Riggë podając jako oficjalny powód walkę z niewolnictwem, lecz wielu dopatruje się w tym zemsty za ich wcześniejsze złamanie umowy wasalnej. Niemniej rozpoczyna się Wojna Riggijska.