Niewolniczy Skandal na Riggë

W północnych partiach gór na wyspie Riggë tkwią jedne z najbogatszych złóż magicznej rudy na świecie. Tam właśnie Riggijczycy ustanowili Kolonię Karną, przeznaczając ją dla skazańców zamiast karać ich śmiercią lub dożywociem. Kolonia Karna jest oddzielona murem od reszty królestwa i w jej granicach skazańcy mogą tworzyć własne społeczeństwo bez ingerencji riggijczyków. Niemniej życie wewnątrz kolonii jest w pełni zależne od dostaw z zewnątrz, ze względu na niemożność uprawy tamtych terenów. Władza Riggë wymieniała magiczną rudę ze skazańcami w zamian za najbardziej potrzebne towary jak żywność, co oczywiście było niewiarygodnie korzystne dla Riggë.

W przeszłości Riggë zawarło umowę wasalną z Araulenem, czyniąc go seniorem wyspy. W ramach tej umowy Araulen dostarczał stałe zasoby skazańców, a w zamian otrzymywał udziały w wydobyciu rudy.

Warto odnotować, że Araulen wysyłał do Kolonii Karnej tylko przestępców za bardzo ciężkie przewinienia. Inaczej sprawa się miała na Riggë, którego prawo było bardzo nietolerancyjne wobec przestępstw, a zsyłanie do kolonii bywało czasami narzędziem politycznym rządzących rodów.

W 4:1 roku miał miejsce Pierwszy Szczyt Królestw Amarantu w Silmaaroonie, na którym książę Mir Däë Gor zerwał Traktat Nolański i ogłosił niepodległość wyspy Riggë - robiąc to, powołał się na krzywoprzysięstwo ze strony króla Edgara var Langvera, który po wojnie planował oddać władzę na Riggë swojemu wujowi, Victorowi, łamiąc w ten sposób dopiero co odnowiony Traktat Nolański.

Postulaty księcia poparł skłócony z Araulenem Hintervold, co sprawiło, że sprawa nabrała ogromnej wagi. Obie strony nie odpuszczały, dlatego Silmaaroon zaproponował, aby w ramach wygaśnięcia umowy wasalnej zobowiązać Riggë do wypłacenia reparacji wojennych oraz podpisania umowy na sprzedaż Araulenowi rudy poniżej rynkowych cen przez okres pięciu lat. W przypadku niedopilnowanie przez Riggë któregokolwiek z warunków wyspa na powrót zostałoby arauleńskim wasalem. Z inicjatywy księcia Victora var Langvera król Edgar zażądał, aby umowa upoważniała Araulen do zakupu dowolnych ilości rudy. Silmaaroon oraz Isurean poparły takie rozwiązanie, zmuszając Riggë do przyjęcia postawionych warunków.

Doprowadziło to wyspę na skraj bankructwa - do tej pory Araulen (a wcześniej Drakaria) przesyłała nowych skazańców do Kolonii Karnej, lecz duża część skazańców zginęła w trakcie niedawnej wojny. Uzyskanie niezależności wiązało się z tym, że Araulen nie musiał już wysyłać swoich skazańców na wyspę. Planem króla Edgara var Langvera oraz jego doradców była kupowanie ogromnych ilości rudy, wiedząc, że władza wyspy nie jest w stanie takich wydobyć. Dodatkowo zerwanie w taki sposób umowy sprawiło, że dawni sojusznicy Riggë zaczęli podchodzić do księcia Mira Däë Gora z ogromnym dystansem - riggijczycy nie mogli liczyć na niczyją pomoc.

W efekcie riggijskie rody niemiłosiernie zadłużyły się w Aspińskim Banku. Rodom bardzo ciężko było znaleźć partnerów handlowych. Na domiar złego populacja kolonii karnej cały czas drastycznie spadała, co zwiastowało finansowy upadek tamtejszej władzy, która nie była w stanie zapewnić stałego dopływu skazańców.

Władza Riggë musiała jakoś zareagować na piętrzące się problemy, jednak kierunek, który obrała, stał się zarzewiem kolejnego skandalu na Amarancie. W 4:2 isureański wywiad, Brygga, ujawnił trwająca od roku współpracę Riggë z Imperium Kalladańskim oraz Aspin - król Mir Däë Gor skupował stamtąd niewolników do zasilenia kolonii karnej. Wywołało to gwałtowny odzew ze strony pozostałych państw, jako że niewolnictwo od zawsze było na Amarancie nielegalne i piętnowane.

Całe ujawnienie było szeroko zakrojoną akcją isureańskiego wywiadu. Zaczęło się od tego, że ludzie z Kompanii Kyreego Byrda otrzymali od swoich szpiegów niepokojące doniesienia, że w Czarnym Nurcie dochodzi no wymiany niewolników pomiędzy amarantianami nieznanej narodowości a Imperium Kalladańskim. Agenci Byrda udaremnili jedną z takich wymian i pozyskali dokumenty potwierdzające, że do takich wymian rzeczywiście dochodzi. Sam Byrd zdecydował się skontaktować z Quinnem Marshallem, dowódcą Bryggi.

Marshall zorganizował operację "Trzy", który trwała rok i miała na celu gromadzenie dowodów oraz ujawnienie całej sieci handlu niewolnikami. Szeroko zakrojone śledztwo ujawniło, że w procederze uczestniczyło kilka wpływowych rodzin z Araulenu oraz Isureanu, którzy na zlecenie rodów Riggë sprowadzała im niewolników, którzy byli następnie umieszczani w Kolonii Karnej.

Kiedy Quinn uznał, że ma wystarczająco dowodów na jego prośbę zorganizowano Drugi Szczyt Amarantu.

Podczas Drugiego Szczytu Amarantu Quinn Marshall odtajnił wszelakie akta dotyczące operacji "Trzy", w tym nazwiska handlarzy niewolników. Araulen oraz Silmaaroon naturalnie od razu zażądały zakończenia tego procederu. Z Riggë przybyła jednak odmowa. W tej sytuacji państwa Amarantu solidarnie zaczęły nakładać na Riggë sankcje, blokując w swoich granicach sprzedaż towarów z wyspy - oczywiście arauleński król nie zatrzymał skupowania Magicznej Rudy, której sprzedaż do Araulenu była w zasadzie największym ciosem dla Riggë.

Do sankcji udało się nawet przekonać słynny dotąd z ugodowości Isurean - dowódca Bryggi, Quinn Marshall, zadbał o to, aby jego król tym razem nie pozostał bierny w kwestii kalladańskiej. W obecnej sytuacji Riggë nastawiło więc przeciwko sobie cały Amarant - w szczególności zaś nowo powstałe na Amarancie elfickie państwa. Ratunku przed konsekwencjami swoich decyzji upatrują w Aspin, jednak tamtejsi magnaci wolą wykorzystywać sytuację, wykupując riggijskie interesy. Dodatkowo Victor var Langver, książę Kirlan, oficjalnie zagroził Riggë wojną w przypadku nie zaprzestania ich działań.

Niemniej mijają dwa lata od ujawnienia skandalu, a Riggë obstaje przy swoim stanowisku - Książę var Langver decyduje się wypowiedzieć im wojnę. Księstwo Kirlańskie, z pomocą Wysp Południowych, najeżdża Riggë podając jako oficjalny powód walkę z niewolnictwem, lecz wielu dopatruje się w tym zemsty za złamanie umowy wasalnej. Niemniej rozpoczyna się Wojna Riggijska.

• Jednym z agentów Kyreego Byrda, którego zadaniem było wykradnięcie dokumentów potwierdzających wymianę niewolników w Czarnym Nurcie był Aratz Frontiera;

• Nazwa operacji "Trzy" została nadana przez samego Quinna Marshalla i odnosi się do trzech grup ludzi, które wywiadowca nienawidzi najbardziej: kalladańskich imperialistów, handlarzy niewolników i zdrajców.