Protektorat Riggë

Królestwo Riggë, znane z surowego i niesprawiedliwego ustroju, pozostaje feudalną monarchią, w której prawo i własność skoncentrowane są wyłącznie w rękach oligarchicznej elity – rodów Eldë’atan, półelfów z domieszką krwi Eldëvir. Tereny są podzielone między te rody, a wszelkie zasoby i ziemie przynależą tylko do nich. Riggijskie prawo nie uznaje posiadania ziemi przez zwykłych mieszkańców – całość własności pozostaje wyłącznie w gestii wąskiej grupy szlachty.

W przeszłości formalną władzę sprawował król z rodu Däë Gor, lecz była to pozycja głównie symboliczna. Realną kontrolę nad państwem sprawowała Rada Eldë’atan, złożona z głów rodów, która mogła uchylać decyzje króla i prowadziła brutalne rozgrywki polityczne, obejmujące morderstwa, trucizny i zsyłanie rywali do kolonii karnej. Gdy Riggë znajdowało się pod senioratem Araulenu, pozycja króla Däë Gor była marginalizowana – król Araulenu omawiał sprawy królestwa wyłącznie z liderami rodów, co dodatkowo osłabiało monarchę.

Po Wojnie Riggijskiej ród Däë Gor oraz rody Hyärväyën i Yäaldänil zostały wybite. Hithon Däë Gor, ostatni z dynastii, został zmuszony do ślubu z Lilith, córką Księcia Kirlańskiego Victora III var Langvera, tworząc nowy ród – Riggver. Lilith var Riggver została koronowana na namiestniczkę Riggë, a królestwo znalazło się pod protektoratem Księstwa Kirlańskiego, zachowując autonomię pod warunkiem działania zgodnie z interesami seniora - obecnie panującego księcia Kirlan.

W Riggë obecnie rządzą następujące rody Eldë’atan:

• ród Riggver, obecnie rządząca dynastia,

• ród Fär'itra,

• ród Shil'mira'nel,

Rody Eldë’atan wybite podczas Wojny Riggijskiej:

• ród Däë Gor, poprzednio rządząca dynastia,

• ród Hyärväyën,

• ród Yäaldänil,

Riggë to państwo wywodzące się jeszcze od Starożytnych Elfów, w którym rządzi król w asyście rodów Eldë’atan - powstałych z łączenia się elfów oraz ludzi od pokoleń. Głównym atutem wyspy jest znajdująca się na niej kolonia karna, która od czasów swojego powstania była głównym źródem dochodów Riggë - to właśnie tam skazańcy wydobywają Magiczną Rudę. To właśnie ona stała się zarzewiem sporu, w wyniku którego władzę na wyspie przejął ród Däë Gor, jednocześnie czyniąc Riggë arauleńskim wasalem - to właśnie wtedy król Irin Däë Gor podpisał z królem Ealhmundem Wielkim Traktat Nolański, kreując układy, które utrzymały się przez wiele lat.

Podczas I Szczytu Państw Amarantu Riggë zerwało jednak postanowienia traktatu, deklarując swoją niepodległość, co stało się początkiem ich licznych problemów. Postanowienia międzynarodowe zmusiły Riggë do sprzedaży Araulenowi Magicznej Rudy po niekorzystnych stawkach, co spowodowało gwałtownie rosnący kryzys na wyspie. To oraz brak napływu skazańców wplątało Riggë w handel niewolnikami, którego ujawnienie bardzo zaszkodziło państwu.

Wojna Riggijska wybuchła w odpowiedzi na ujawnienie przez Bryggę niewolniczego procederu w Kolonii Karnej Riggë. Skandal dyplomatyczny związany z handlem niewolnikami, który wywołał sankcje i destabilizację wyspy, doprowadził do ostatecznej interwencji Księstwa Kirlańskiego. Książę Victor III var Langver, wykorzystując przewagę militarną oraz wsparcie kilku zdradzonych rodów Riggë, przeprowadził skuteczną kampanię morską i lądową, obejmującą blokady, bitwy morskie i oblężenia.

Wojna zakończyła się kapitulacją Riggë, detronizacją rodu Däë Gor i powstaniem nowego rodu Riggver, podległego Księstwu Kirlańskiemu. Choć wyspa zachowuje autonomię, jest teraz w pełni zależna od Kirlan i przestrzega zakazu niewolnictwa.

Riggijska kultura to specyficzna mieszanka amarantiańskich i staroelfickich wpływów, ukształtowana głównie przez rządzące wyspą rody Eldë’atan. To one wyznaczają standardy mody, sztuki i zwyczajów, choć ich tradycje w dużej mierze opierają się na przeinaczeniu lub wręcz przywłaszczeniu kultury Eldëvir oraz Leśnych Elfów. Eldë’atan nie tylko czerpią inspirację z tych kultur, ale często wypaczają ich pierwotne znaczenie, po czym uznają je za własne, co jest dla elfów powodem do pogardy. Leśne Elfy postrzegają to jako bezczeszczenie ich dziedzictwa i otwarcie okazują niechęć wobec riggijskiej szlachty. W Riggë o rodach Eldë’atan mówi się dobrze – albo nie mówi się wcale.

Podczas gdy większość ludności wyspy wywodzi się etnicznie od Południowców, Riggijczycy w żaden sposób nie utożsamiają się z tą grupą. Przez wieki pod rządami Eldë’atan całkowicie wykształcili własną odrębną tożsamość – są narodem, który, choć pochodzi z Południowców, nie ma z nimi wspólnej mentalności ani więzi kulturowej. Nie cenią wolności i wspólnoty jak ich przodkowie z Wysp Kirlańskich czy Południowych, a zamiast tego wyznają społeczną hierarchię opartą na lojalności wobec Eldë’atan.

Funkcjonuje tu niepisana umowa społeczna – mieszkańcy Riggë przez pokolenia godzili się na rządy Eldë’atan w zamian za dobrobyt i rozwój. Mimo skrajnej nierówności i surowego systemu prawnego, poziom życia w Riggë był stosunkowo wysoki, co utrzymywało stabilność społeczną. Jednak ostatnie wydarzenia podkopały fundamenty tego systemu – biedniejsza ludność zaczęła buntować się przeciwko rządom rodów, a dotychczasowy układ, w którym Eldë’atan rządzili niekwestionowanie, zaczął się rozpadać.

Po Wojnie Riggijskiej społeczeństwo Riggë, mimo początkowego oporu, zaakceptowało nowy ród Riggver jako naturalnych przywódców. Riggijczycy od zawsze szanowali siłę i skuteczność władzy – to, że Däë Gorowie zostali obaleni, a nowy ród objął tron, wpisuje się w ich sposób postrzegania hierarchii. Eldë’atan wciąż dominują w strukturze społecznej, lecz teraz lojalność skupia się wokół nowej dynastii, która udowodniła swoją wartość, przejmując kontrolę nad wyspą. W oczach wielu mieszkańców siła, z jaką Victor III i jego ludzie zdobyli Riggë, jest dowodem na to, że rządy Riggverów są słuszne, a ich autorytet – niepodważalny.

Ekonomia Riggë opiera się głównie na wydobyciu oraz handlu. Funkcjonująca na północy kolonia karna jest pełna przestępców, którzy zmuszeni są do pracy w kopalniach, gdzie wydobywają magiczną rudę, inne metale, węgiel oraz kamienie szlachetne. Ze względu na to, że w górach nie da się prowadzić roli, skazańcy zmuszeni są do handlowania wydobytymi, drogimi materiałami w zamian za jedzenie i pozostałe przedmioty niezbędne do przeżycia. Cała Kolonia otoczona jest nieprzebytymi górami, do której prowadzą tylko trzy obwarowane przesmyki. W ten sposób przestępcy tworzą państwo w państwie, z którego rody drenują bogactwa gór.

Południe wyspy to rozległe łąki oraz pola uprawne, które służą do wykarmiania populacji wyspy. Jako że jest to żywność wysokiej jakości, rody sprowadzają tanią żywność niskiej jakości z Aspin na handel ze skazańcami. Oprócz tego w Riggë znajduje się wiele manufaktur oraz rzemieślników.

Dzięki temu, że wyspa leży na szlaku aspińskim, od zawsze kwitnie na niej handel, a ogromne ilości wydobywanych surowców pozwalają na eksportowanie ich na cały świat. Większość mieszkańców pracuje w interesach rodów, które skupiają się wokół handlu oraz zapewnianiu usług przebywającym na wyspie kupcom. Riggijczycy znani są z wysokiej jakości obsługi oraz świadczonych usług.

W ostatnich latach Riggë przeszło znaczące zmiany. Początkowo państwo pogrążyło się w kryzysie, gdy Araulen zaprzestał wysyłania skazańców do riggijskich kolonii karnych, co było fundamentem dotychczasowego systemu pracy w kopalniach magicznej rudy. W odpowiedzi rody Riggë przez pewien czas sprowadzały niewolników z Aspin i Kalladanu, lecz nowa praktyka wywołała poważny skandal dyplomatyczny, prowadząc do sankcji handlowych i odcięcia Riggë od wielu amaranckich rynków, a następnie wybuchu wojny.

Kiedy władzę przejął nowy ród Riggver, wszyscy przetrzymywani niewolnicy odzyskali wolność, a Riggë wróciło do wcześniejszego systemu, przyjmując wyłącznie skazańców z własnego królestwa oraz wasala. Dzięki tym zmianom produkcja i handel rudy magicznej ponownie zaczęły funkcjonować na rynkach Amarantu. Namiestniczka Lilith var Riggver zaplanowała umowę z Araulenem, mającą przywrócić dawny układ — Araulen miałby ponownie wysyłać skazańców w zamian za udział w wydobyciu. Negocjacje zostały jednak przerwane wybuchem Wojny Dwóch Koron w Araulenie, co wstrzymało finalizację porozumienia.

Wojna Riggijska miała jednak trwały wpływ na gospodarkę wyspy. Po zwycięstwie Księstwa Kirlańskiego nad Riggë ród Langver, jako nowy senior rodów riggijskich, przejął zwierzchnią kontrolę nad handlem magiczną rudą, co oznacza, że znaczna część zysków z jej sprzedaży trafia teraz do Kirlan. Riggijskie rody straciły pełną niezależność gospodarczą i muszą dzielić się dochodami z senioratem, co zmieniło układ sił na wyspie. Chociaż gospodarka Riggë odbudowuje się, wielu kupców i rzemieślników narzeka na nowy porządek, twierdząc, że pod rządami Langverów wyspa stała się jedynie narzędziem kirlańskiej ekonomii, a dawni riggijscy magnaci stopniowo tracą wpływy.

Większość riggijczyków wyznaje Aglosa - boga światła oraz sprawiedliwości z panteonu Świętej Trójcy. Tutejszy kościół podlega pod arauleński kościół. Choć rody Eldë’atan po zerwaniu umowy wasalnej próbowały utworzyć własny niezależny kościół - Wielebna Matka z Araulenu zagroziła, że sprowokuje ją to do Drogi Słońca w celu obrony wiary na Riggë, co dla arauleńskiej władzy by było świetną wymówką, aby odzyskać dostęp do magicznej rudy.

Mulvar, tak jak Asha nie należy do panteonu Świętej Trójcy, jest bogiem sprawiedliwości oraz zemsty. Choć pozornie wydaje się podobny do Aglosa diametralnie się od niego różni. Aglos jak patron porządku oraz prawa, jest sprawiedliwością zgodną z władzą oraz prawem, zarówno tym świeckim oraz boskim, natomiast Mulvar to patron sprawiedliwości bardziej w formie zemsty. Religia ta bardzo szybko gromadzi nowych wyznawców, głównie dlatego, że opiera się na pomocy najprostszym ludziom i burzeniu dotychczasowego porządku.

Wyznawcy powieszonego boga, mulvaryści, skupiają wokół siebie ludność, która ma dość rodów Eldë’atan, jednocząc ich przeciwko ich uściskowi społecznemu.

W Riggë, poza Aglosem, popularnością cieszy się elficka bogini Asha - bogini harmonii oraz natury, opiekunka wszystkich istot żywych. Wyznawana jest głównie przez leśne elfy zamieszkujące kraj. Religia ta opiera się o Harmonię - stan, do którego jej wyznawcy dążą, w którym wszystkie istoty żyją w pokoju oraz swoistej symbiozie. Tyczy się to zarówno istot rozumnych, zwierząt oraz natury.

• Eldë’atan
• Ród Däë Gor
• Ród Fär’itra
• Ród Hyärväyën
• Ród Laureíon
• Ród Riggver
• Ród Shil’mira’nel
• Ród Yäaldänil

• Kolonia karna na Riggë jest inspirowana kolonią karną z gry Gothic.