Haltal

Haltal od początku swojego istnienia odgrywał kluczową rolę w historii Araulenu. Prowincja była nie tylko strategicznym punktem na mapie, ale także miejscem, gdzie rozwijały się huty, kuźnie i manufaktury produkujące uzbrojenie dla całego królestwa. Przed okupacją drakarańską w prowincji działała także mennica królewska, która odpowiadała za bicie monety.

Podczas Wojen Drakarańskich Haltal poniósł ogromne straty. Stolica prowincji, miasto Haltal, została zrównana z ziemią i posypana solą przez Jimmy’ego Cenwulfa, co miało uniemożliwić jej odbudowę. Po tych wydarzeniach prowincja znalazła się w stanie chaosu, a kwestia dziedziczenia tronu hrabiowskiego stała się przedmiotem sporów. Po zakończeniu III Wojny Amarantu, król Edgar var Langver ustanowił Radę Baronów, która miała zarządzać prowincją w miejsce tradycyjnego hrabiego. W skład Rady weszli najważniejsi baronowie prowincji: Eanswida var Gladwyne, Stuart var Farnhame, Radcliff var Hortone i Egerwald var Crawforde.

Haltal jest obecnie rządzony przez Radę Baronów, której członkowie odpowiadają za zarządzanie prowincją i jej odbudowę po rządach Drakarii. Choć Rada działa w imieniu króla Edgara, sytuacja polityczna w prowincji pozostaje napięta.

Podczas Wojny Dwóch Koron cała Rada początkowo poparła króla Edgara, który dał im władzę, jednak baron Egerwald var Crawforde wyłamał się i wsparł Tarona var Wyndhame. Jego decyzja wynikała z historycznych powiązań rodu Crawforde z rodem Wyndhame, z którego pochodzi Taron. Dodatkowo istnieją pogłoski, że Hector var Lustinn, potomek dawnych hrabiów Haltal, również dołączył do sił Tarona. Choć Hactor jest powiązany więzami krwii z wrogą królestwu królową Hintervoldu, co budzi podejrzenia wsród szlachty Araulenu, wielu mieszkańców prowincji oczekuje ich powrotu, wierząc, że ich rządy przywróciłyby Haltal dawne znaczenie.

Haltal jest jednym z najważniejszych ośrodków przemysłowych w Araulenie. Prowincja słynie przede wszystkim z rozwiniętego przemysłu hutniczego, produkcji stali i broni palnej, a także z handlu węglem i żelazem. W Haltal znajdują się jedne z największych hut i manufaktur w królestwie, dostarczające uzbrojenie zarówno dla armii, jak i na eksport.

Bliskość Morbergu, skąd sprowadzana jest stal, oraz dostęp do surowców takich jak węgiel i sól kamienna, dodatkowo wzmacniają pozycję prowincji jako centrum przemysłowego. Poza przemysłem metalurgicznym Haltal zajmuje się również uprawami, hodowlą bydła i produkcją żywności.

Najważniejsze rody zajmujące się przemysłem to m.in.:

• Gladwyne – produkcja broni palnej, handel z Ligą Srebrnomarchijską.

• Whitakere – węgiel, sól kamienna, huty.

• Hortone – żelazo, farmy.

• Crawforde – handel, huty, manufaktura broni palnej.

Haltalczycy są znani z waleczności i przywiązania do tradycji. Bliskość odwiecznego wroga Araulenu, Hazardu, oraz liczne wojny sprawiły, że mieszkańcy prowincji to ludzie zahartowani w boju, przyzwyczajeni do trudnych warunków życia. Wielu z nich służy w wojsku, a prowincja od pokoleń dostarczała rycerzy i dowódców dla królewskiej armii.

Kultura Haltal skupia się wokół pracy i obrony ojczyzny. Wiele lokalnych świąt jest związanych z kowalstwem, a legendy o pierwszych kowalach i hutnikach są przekazywane z pokolenia na pokolenie. Mieszkańcy prowincji są głęboko wierzący i przywiązani do kultu Aglosa, co odzwierciedla się w ich życiu codziennym.

Obecnie Haltal jest zarządzane przez Radę Baronów, co jest rozwiązaniem tymczasowym wprowadzonym przez króla Edgara po zakończeniu III Wojny Amarantu. Rada składa się z czterech baronów:

• Eanswid var Gladwyne – odpowiedzialna za handel z Ligą Srebrnomarchijską i zarządzanie miastem Mynden.

• Stuart var Farnhame – odpowiada za flotę i handel morski w Northporcie.

• Radcliff var Hortone – nadzoruje produkcję żelaza i rolnictwo w Henhaven.

• Egerwald var Crawforde – specjalizuje się w handlu i produkcji broni.

Decyzja o utworzeniu Rady spotkała się z mieszanymi reakcjami. Podczas gdy wielu mieszkańców widzi w tym rozwiązaniu szansę na stabilność, inni uważają, że prowincja powinna być rządzona przez jednego hrabiego, zgodnie z tradycją.

Haltal to prowincja położona w pasmie Małych Grzbietów, charakteryzująca się górzystym terenem, przesmykami, przełęczami i licznymi dolinami. Choć region ten jest surowy, jego ukształtowanie od wieków sprzyjało przemysłowi hutniczemu i górnictwu. Doliny, takie jak okolice Dunmere czy Mynden, stanowią węzły komunikacyjne i centra gospodarcze, z których transportowane są węgiel, stal oraz broń do innych prowincji Araulenu. Haltal graniczy na północy z Górami Kamiennymi, na wschodzie ze Srebrnymi Marchiami, a na południu posiada dostęp do Morza Południowego, gdzie port Northport pełni rolę strategicznego centrum handlowego.

Mimo trudnych warunków terenowych, Haltal słynie z doskonałej infrastruktury, która pozwala na łatwą komunikację zarówno z centralnymi ziemiami Araulenu, jak i sąsiednimi krainami. Naturalne bogactwa regionu oraz bliskość strategicznych granic uczyniły go kluczową prowincją militarną i przemysłową królestwa, choć prowincja nadal odbudowuje się po zniszczeniach z czasów drakarańskiej okupacji.

Haltal, od zarania swoich dziejów, był rządzony przez ród Lustinnów – dynastię, która przez wieki kształtowała jego tożsamość, tradycje i potęgę przemysłową. Odebranie praw do dziedzictwa Hectorowi var Lustinn, synowi ostatniego hrabiego Daranisa, wywołało głęboki ferment wśród mieszkańców prowincji. Dla wielu Haltalczyków Rada Baronów, choć ustanowiona przez króla Edgara, pozostaje instytucją obcą, narzuconą z zewnątrz, która łamie odwieczny porządek. Wśród ludu wciąż żywa jest pamięć o dawnych hrabiach, a postać Hectora – mimo kontrowersji wokół jego bandyckiej przeszłości i powiązań z Renée Clagon – budzi nadzieje na powrót prawowitego władcy. W karczmach i kuźniach szeptem mówi się, że tylko Lustinn może przywrócić prowincji dawną chwałę i zjednoczyć ją na nowo.

Decyzja króla Edgara o odsunięciu Hectora od władzy nie tylko wzburzyła lud, ale też podzieliła samą Radę Baronów. Egerwald var Crawforde, którego matka Rayla wychowywała młodego Lustinna, otwarcie sprzeciwił się tej decyzji, co zapoczątkowało wewnętrzne spory wśród zarządców prowincji. W miarę jak Wojna Dwóch Koron eskaluje, a Taron var Wyndhame zdobywa wpływy w regionie, lojalność członków Rady staje się coraz bardziej krucha. Sama Rada wewnętrznie podzieliła się na zwolenników Edgara oraz Tarona.