II Wojna Handlowa

II Wojna Handlowa, zwana również Wojną Magiczna, wybuchła w wyniku narastającego konfliktu między dwoma dominującymi w Kompanii Lazurowej rodami: Tailler z księstwa Brévonne oraz Marceau z księstwa Lorraine. Główną osią sporu była rywalizacja o kontrolę nad handlem perłami i owocami morza, jednak rywalizacja między rodami narastała od kiedy zdominowały onę Kompanię Lazurową.

Bezpośrednim impulsem do wybuchu wojny stało się zawarcie przez ród Marceau sojuszu z syrenami z Morza Perłowego, co zapewniło Lorraine znaczną przewagę gospodarczą nad Brévonne. Taillerowie, widząc stopniową utratę wpływów w Kompanii Lazurowej, podjęli desperacką decyzję o wynajęciu gildii magów Constellation do działań zbrojnych przeciwko Lorraine.

Rozwój gildii magicznych w regionie stworzył nowe możliwości prowadzenia wojen. Gildie, początkowo skupione na badaniach magicznych i wykonywaniu zleceń, z czasem przekształciły się w potężne organizacje zdolne do prowadzenia działań wojennych na dużą skalę. To właśnie wykorzystanie magów jako siły militarnej przez Garlanda Taillera stało się kamieniem milowym, który zapoczątkował nowy rodzaj konfliktu zbrojnego w regionie.

Reakcja diuka Lorraine, Alarda Marceau, który w odpowiedzi wynajął konkurencyjną gildię Nid de Corbeau, doprowadziła do eskalacji konfliktu i przekształcenia go w pełnowymiarową wojnę, w której magowie odgrywali kluczową rolę. Podział w Kompanii Lazurowej na stronnictwa popierające Lorraine lub Brévonne dodatkowo zaostrzył sytuację - większość księstw poparła zaatakowane Lorraine, choć tylko księstwo Charentes udzieliło mu bezpośredniego wsparcia militarnego. Księstwo Kervalioux, które znane było z niechęci do Lorraine, w teorii pozostało neutralne - w praktyce wspierało Brévonne finansowo.

Garland Tailler, widząc rosnącą przewagę księstwa Lorraine w Kompanii Lazurowej, podjął decyzję o wynajęciu gildii magów Constellation do przeprowadzenia ataku na Veulettes, stolicę rywala. Było to pierwsze w historii wykorzystanie gildii magicznej do działań wojennych na tak dużą skalę. Tailler zapłacił ogromne sumy, by magowie zaatakowali nie tyle samo miasto, co jego okolice, niszcząc zaplecze gospodarcze Lorraine.

Gildia Constellation rozpoczęła kampanię od systematycznego niszczenia wiosek i majątków wokół Veulettes. Magowie Constellation specjalizujący się w przywoływaniu, przyzywali istoty, które siały chaos wśród ludności cywilnej i żołnierzy - wśród nich byli również magowie Międzyświata, sprowadzający demony niższe. Oddziały Lorraine, nieprzygotowane na taką formę walki, były całkowicie bezradne wobec nadnaturalnych przeciwników. Wkrótce cały region wokół stolicy pogrążył się w terrorze, a morale armii Lorraine gwałtownie spadło.

Działania Constellation przerosły oczekiwania samego Taillera. Magowie, nieograniczeni żadnymi regulacjami, stosowali coraz bardziej wyniszczające czary, przekształcając spokojne dotąd ziemie w krajobraz zniszczenia. Ich metody walki wstrząsnęły nie tylko Lorraine, ale również pozostałymi księstwami regionu, które po raz pierwszy ujrzały pełnię destrukcyjnego potencjału zorganizowanych gildii magicznych.

Gdy gildia Constellation rozpoczęła niszczycielską kampanię wokół Veulettes, diuk Alard Marceau zareagował błyskawicznie, podejmując bezprecedensową decyzję o wynajęciu konkurencyjnej gildii Nid de Corbeau. Ta potężna organizacja magiczna otrzymała zadanie powstrzymania najazdu Constellation i obrony ziem Lorraine. Magowie Nid de Corbeau szybko przystąpili do kontrataku.

W odpowiedzi na eskalację konfliktu, w strukturach Kompanii Lazurowej zaczęły się krystalizować wyraźne stronnictwa. Większość księstw, choć formalnie opowiedziała się po stronie Lorraine, ograniczyła się do wsparcia dyplomatycznego. Jedynie Charentes zdecydowało się na realną pomoc militarną, wysyłając swoje oddziały w rejon walk. Ta decyzja wynikała zarówno z sojuszu z Lorraine, jak i obaw przed destabilizacją całego regionu przez niekontrolowane działania magiczne.

Krótko po zaangażowaniu Nid de Corbeau, sytuacja na froncie uległa znaczącej zmianie. Doświadczeni magowie tej gildii, pod wodzą mistrza Alfreda Mallette'a, nie tylko powstrzymali ofensywę Constellation, ale zaczęli wypierać przeciwnika z terytorium Lorraine. Ich działania charakteryzowały się szczególną brutalnością, co zapowiadało krwawy charakter nadchodzących starć.

Wojna szybko przekształciła się w serię brutalnych starć, w których magowie odgrywali kluczową rolę. Obie strony wykorzystywały potężne zaklęcia i rytuały, powodując ogromne zniszczenia zarówno na polach bitew, jak i wśród cywilów. Konflikt zyskał miano Wojny Magicznej, ze względu na dominującą rolę magii w jego przebiegu.

Gildie magiczne, nieograniczone żadnymi przepisami, sięgały po coraz bardziej niebezpieczne formy magii. Skala zniszczeń w Lorraine i Brévonne była ogromna, a ludność obu księstw cierpiała z powodu ciągłych ataków i chaosu. Wojna trwała wiele lat i była bardzo wyniszczająca dla obydwu księstw.

Gdy po latach walk środki finansowe Taillerów zaczęły się wyczerpywać, a Kervalioux wstrzymało wsparcie dla Brévonne, gildie magiczne zaczęły stopniowo wycofywać się ze służby u Garlanda Taillera. Brak wynagrodzenia i perspektywy dalszych zysków sprawiły, że nawet lojalne dotąd grupy magów porzuciły sprawę Brévonne.

Odwrót gildii pozostawił księstwo Brévonne niemal bezbronne wobec przeważających sił Lorraine. Wojska Alarda Marceau rozpoczęły systematyczne niszczenie osad i twierdz na terenach Brévonne, nie napotykając większego oporu. Gildia Nid de Corbeau, wciąż lojalna Lorraine, wykorzystywała swoją przewagę magiczną do paraliżowania obrony przeciwnika, co przyspieszyło upadek kolejnych punktów oporu.

Skutki kampanii były katastrofalne dla Brévonne - większość terytorium księstwa legła w ruinach, a infrastruktura handlowa została niemal całkowicie zniszczona. Ostatecznym ciosem była Bitwa o Rivemar.

Bitwa o Rivemar, znana również jako Bitwa Czerwonej Otchłani, stanowiła kulminacyjny moment II Wojny Handlowej. Gdy siły Lorraine i ich sojuszników dotarły pod mury stolicy Brévonne, miasto było już osłabione długotrwałymi walkami i brakiem wsparcia ze strony opuszczających Taillerów gildii magicznych. Obrońcy, pozbawieni znaczącej pomocy magów, nie byli w stanie przeciwstawić się atakowi.

Kluczowym momentem bitwy było przeprowadzenie przez Alfreda Mallette, mistrza gildii Nid de Corbeau, potężnego rytuału zwanego Ognistą Otchłanią. Wraz z grupą swoich najzdolniejszych magów, Mallette wywołał burzę ognistą, Z nieba spadły ogniste meteory, która pochłaniała wszystko na swojej drodze. Kamienne budynki topiły się jak wosk, a drewniane konstrukcje zapalały się w mgnieniu oka.

Zniszczenia w Rivemar były całkowite - większość zabudowy legła w gruzach, a pożary ugaszone zostały dopiero kilka dni po bitwie. W płomieniach zginęła cała rodzina Tailler, w tym Garland Tailler i jego najbliżsi, którzy schronili się w pałacu diuka. Ruiny miasta przez lata pozostawały niezamieszkane, stanowiąc ponure przypomnienie potęgi niekontrolowanej magii.

Zjazd w Veulettes odbył się po zakończeniu działań wojennych, gdy władcy księstw należących do Kompanii Lazurowej zebrali się wraz z przedstawicielami najpotężniejszych gildii magicznych. Spotkanie miało na celu ustalenie nowych zasad funkcjonowania gildii, których moc i swoboda działania podczas wojny wzbudziły powszechny niepokój. Diukowie postawili gildiom ultimatum – albo zaakceptują surowe ograniczenia, albo zostaną zniszczeni przez połączone siły księstw.

Podczas zjazdu wynegocjowano i podpisano Pakt Magicznych Arkan, który wprowadzał szereg restrykcji. Gildie zostały zobowiązane do ograniczenia liczby swoich członków, a każdy mag miał być odtąd rejestrowany wraz z opisem swoich zdolności. Zakazano praktykowania niektórych dziedzin magicznych, uznanych za wyjątkowo mroczne. Najważniejszym postanowieniem był bezwzględny zakaz walk między gildiami – naruszenie tej zasady miało skutkować natychmiastową reakcją pozostałych gildii i księstw.

Pakt znacząco zmienił strukturę i sposób działania gildii, pozbawiając je dawnej autonomii i swobody. Choć gildie zachowały pewien wpływ, ich rola została wyraźnie ograniczona, a księstwa zyskały narzędzia do kontroli nad magami. Postanowienia z Veulettes na długie lata ukształtowały relacje między władcami a środowiskiem magicznym w regionie.

II Wojna Handlowa zakończyła się całkowitą klęską księstwa Brévonne. Lorraine zajęło wszystkie ziemie należące wcześniej do Brévonne, co znacząco wzmocniło jego pozycję w regionie. Zniknięcie głównego rywala handlowego pozwoliło Lorraine na zdobycie dominującej pozycji w Kompanii Lazurowej, która stała się de facto narzędziem polityki tego księstwa.

Rodzina Tailler, która rządziła Brévonne, została całkowicie wyeliminowana podczas Bitwy Czerwonej Otchłani. To wydarzenie nie tylko zakończyło istnienie księstwa Brévonne jako niezależnego bytu, ale także usunęło z politycznej sceny jeden z najważniejszych rodów regionu.

Wojna doprowadziła do ogromnych zniszczeń, szczególnie na terenach Brévonne i Lorraine. Odbudowa zajętych ziem wymagała od Lorraine znacznych nakładów finansowych, jednak w dłuższej perspektywie przyniosła księstwu wymierne korzyści ekonomiczne.

Zajęcie terenów Brévonne pozwoliło Lorraine przejąć kontrolę nad lukratywnym handlem perłami i owocami morza, co znacząco wzbogaciło skarbiec księstwa. Brak konkurencji ze strony Brévonne umożliwił Lorraine dyktowanie korzystniejszych dla siebie warunków handlowych w całym regionie.

Skala zniszczeń spowodowanych przez magów podczas wojny wstrząsnęła wszystkimi księstwami regionu. W odpowiedzi na te wydarzenia zwołano zjazd w Veulettes, podczas którego podpisano Pakt Magicznych Arkan. Dokument ten wprowadził szereg restrykcji dotyczących działalności gildii magicznych.

Pakt ograniczył liczbę członków gildii, wprowadził obowiązek rejestracji magów wraz z informacjami o ich zdolnościach oraz zakazał stosowania szczególnie niebezpiecznych form magii, takich jak nekromancja czy magia krwi. Najważniejszym postanowieniem był zakaz walk między gildiami, co miało zapobiec powtórzeniu się konfliktu na taką skalę.

Wojna znacząco wpłynęła na postrzeganie magów w społeczeństwie. Choć gildie magiczne wcześniej przyczyniały się do zwiększenia akceptacji dla magii, to wydarzenia wojenne na nowo wzbudziły strach przed potęgą magicznych zdolności. Pakt Magicznych Arkan miał częściowo załagodzić te obawy, wprowadzając system kontroli nad działaniami gildii.

Zniszczenie Rivemar i śmierć całej rodziny Tailler stały się traumatycznym doświadczeniem dla mieszkańców regionu. Wydarzenia te na długo zapadły w pamięć jako przykład niebezpieczeństw związanych z niekontrolowanym użyciem magii w konfliktach zbrojnych.