Isurean

Isurean jest monarchią parlamentarną, ale w praktyce jego ustrój zdominowany jest przez oligarchów, frakcje kupieckie i Kościół Goddejki, którzy kontrolują gospodarkę, administrację i procesy legislacyjne. Choć formalnie władzę dzielą król i Izba Lordów, realne decyzje polityczne zapadają w wąskim gronie najbogatszych elit.

Król pełni głównie funkcję reprezentacyjną, mając ograniczone kompetencje. Jego weto może zostać odrzucone większością głosów, a choć posiada specjalne uprawnienia w czasie wojny, nie ma kontroli nad prywatnymi armiami oligarchów. Izba Lordów, zamiast być demokratycznym organem, stała się areną wpływów elit, które finansują kampanie wyborcze i wskazują lojalnych posłów, eliminując niezależnych kandydatów.

Państwo jest głęboko podzielone na Isureańskie Centrum i Peryferia. Ablark i kilka większych miast skupiają władzę i bogactwo, podczas gdy reszta kraju pozostaje zaniedbana i bez realnej reprezentacji politycznej. Wiele regionów, jak Równina Owiec czy Wyspa Tyrus, działa niemal niezależnie, nie uznając władzy centralnej.

Isurean jest szeroko krytykowany za korupcję, nierówność i wpływ oligarchii na rządy. Brak reform doprowadził do dominacji elit, które manipulują prawem dla własnych interesów, blokując zmiany korzystne dla społeczeństwa. Przyszłość kraju stoi pod znakiem zapytania – bez skutecznych reform system polityczny Isureanu może pogrążyć się w jeszcze większym chaosie.

Oligarchowie są najpotężniejszą siłą polityczną w Isureanie, kontrolując kluczowe aspekty państwa – od gospodarki po prywatne armie i wywiad. Ich wpływy wynikają z kontroli nad Izbą Lordów, finansowania kampanii wyborczych oraz przejmowania władzy w strategicznych sektorach kraju.

Najważniejsi oligarchowie to:

• Edmond Rowse – właściciel Isureańskich Kondotierów, czyli największej prywatnej armii w państwie.

• Quinn Marshall – twórca Bryggi, sieci wywiadowczej, która kontroluje przepływ informacji i wpływa na decyzje polityczne.

• Lane Chapman – monopolistka handlu nefrytem w Amarancie, której wpływy pozwalają na manipulowanie gospodarką kraju.

• Andrea Glover – matriarchini Kościoła Goddejki, której frakcja blokuje wszelkie reformy osłabiające rolę duchowieństwa, a sam kościół posiada w państwie wiele interesów.

• Herman Roffe – lider Isureańskiej Gildii Kupców, który kontroluje szlaki handlowe i wpływa na politykę podatkową.

• Mike Greer – właściciel Isureańskiego Banku, który steruje finansami państwa, decydując, kto otrzymuje kredyty i wsparcie gospodarcze.

Oligarchowie nie tylko rywalizują między sobą, ale też wspólnie utrzymują system, który uniemożliwia osłabienie ich władzy. Ich wpływy skutecznie ograniczają siłę króla i niezależnych lordów, czyniąc politykę Isureanu areną walki o interesy elit, a nie narzędziem zarządzania państwem.

Isurean wywodzi się z dawnego królestwa Revnar, jednego z Trzech Królestw podporządkowanych Zakonowi Gregoriańskiemu. Po upadku Zakonu ziemie te trafiły pod panowanie Araulenu, a następnie Drakarii. Curtis Gordon, wnuk ostatniego króla Revnaru, wykorzystał chaos i odbudował swoją pozycję, uzyskując nominalną władzę nad regionem pod zwierzchnictwem Drakarii. Podczas III Wojny Amarantu Gordon zawarł sojusz z Araulenem, ogłosił niepodległość i koronował się na króla Isureanu. To doprowadziło do Wojny Płonących Wież, w której generał Duncan Sowle najechał Isurean, zabił Gordona i przejął władzę. Połączone siły Isureanu i elfów z Hränil Nämari’nel pokonały Sowle’a, a jego śmierć przypieczętowała isureańską niezależność.

Jeszcze w tym samym roku, podczas Pierwszego Szczytu Amarantu w Silmaaroonie, król Nikolai Gordon, syn Curtisa, oficjalnie potwierdził niepodległość swojego kraju. Zaskoczył wszystkich, zrzekając się kontroli nad Hränil Nämari’nel, pozwalając elfom utworzyć własne państwo, co zostało przyjęte z aprobatą innych władców Amarantu.

Po stabilizacji sytuacji politycznej król Nikolai rozpoczął reformy, które miały stworzyć unikalny ustrój łączący monarchię z republiką. Jednak system okazał się wadliwy – oligarchowie szybko przejęli kontrolę nad Izbą Lordów, a realna władza króla zaczęła maleć. W państwie powstał układ sił oparty na pieniądzach i wpływach, gdzie lordowie, magnaci i kościelni hierarchowie decydowali o polityce, a Nikolai Gordon stał się jedynie figurantem.

Isurean, zmęczony wojną, unikał dalszych konfliktów, wierząc, że możliwe jest utrzymanie pokoju, nawet wobec rosnącego zagrożenia ze strony Imperium Kalladańskiego. Państwo zaczęło zacieśniać sojusze gospodarcze z Araulenem, Hränil Nämari’nel oraz Międzygórzem, jednocześnie pozostając biernym wobec zagrożeń. Coraz większym problemem stał się spór o Równinę Owiec z Nebrazzą, której władcy rościli sobie prawo do tego regionu.

W tym samym czasie Izba Lordów skierowała wzrok na Wyspy Żółwie, dawne ziemie Zakonu Gregoriańskiego, które po jego upadku stały się siedzibą piratów. Jednakże Irdal, jedno z Trzech Królestw, również uznał się za spadkobiercę zakonu i wysunął własne roszczenia do wysp. Zmusiło to Isurean do rozpoczęcia zbrojeń, lecz społeczeństwo było niechętne kolejnym wojnom, co skomplikowało plany ekspansji.

Aby rozwiązać problem braku wojska, król Nikolai wprowadził Program Amnestii Drakarańskiej, pozwalający byłym drakarańskim żołnierzom uzyskać pełnię praw w zamian za służbę w armii. W efekcie powstała formacja Isureańskich Kondotierów, faktycznie będąca prywatnym wojskiem oligarchy Edmonda Rowse’a. Choć oddziały te stały się najpotężniejszą siłą zbrojną w Isureanie, ich lojalność wobec króla pozostawała wątpliwa.

Równocześnie Quinn Marshall, były dowódca drakarańskiego wywiadu, skorzystał z programu amnestii, odbudowując swoją siatkę szpiegowską, która przerodziła się w Bryggę – najskuteczniejszy wywiad w Amarancie. Choć nominalnie Brygga odpowiadała przed królem, Marshall zręcznie balansował między monarchą a oligarchami, gromadząc kompromitujące informacje na wszystkich liczących się graczy politycznych.

Obecnie Isurean to kraj rozdarty między oligarchów, nieudolną monarchię i sfrustrowane społeczeństwo. Mimo dynamicznie rozwijającej się gospodarki, wolności handlowej i wpływów w świecie nauki, państwo trawią korupcja, nierówności i wewnętrzne podziały. Konflikty o Równinę Owiec i Wyspy Żółwie, narastające napięcia z Irdalem oraz polityczna bezradność króla Nikolai’a sprawiają, że przyszłość Isureanu pozostaje niepewna.

Isurean jest państwem o największym rozwarstwieniu społecznym w Amarancie, co silnie wpływa na jego kulturę i relacje między obywatelami. Społeczeństwo można podzielić na mieszkańców miast i prowincji, których styl życia, wartości i sytuacja ekonomiczna są skrajnie różne. Bogaci mieszczanie cieszą się luksusami, podczas gdy wiejskie społeczności walczą o przetrwanie, często nie mając dostępu do edukacji ani podstawowych dóbr.

Pomimo tych różnic isureańczyków łączy silne przywiązanie do religii, które kształtowało ich przez wieki. Po upadku Zakonu Gregoriańskiego część społeczeństwa wróciła do wiary w Bogów Amarantiańskich, inni przyjęli Aglosa pod wpływem arauleńskiej degregorianizacji, a jeszcze inni zwrócili się ku Mulvarowi, którego wyznawcy kwestionują niesprawiedliwy porządek społeczny. Na wsiach ponownie pojawiają się też oddolne ruchy gregoriańskie, próbujące przywrócić dawny zakonny ład, co prowadzi do konfliktów między różnymi grupami religijnymi.

Mimo nierówności isureańczycy są narodem otwartym i gościnnym, szczególnie wobec przyjezdnych, a w miastach panuje kosmopolityczna atmosfera. Jednak rosnące niezadowolenie społeczne sprawia, że coraz częściej można usłyszeć głosy, że za rządów Zakonu Gregoriańskiego życie było łatwiejsze i bardziej stabilne.

Mieszkańcy miast to bogatsza, bardziej wykształcona i elegancka część społeczeństwa, zajmująca się głównie handlem, nauką, modą i sztuką. Miasta Isureanu są dynamicznymi centrami finansowymi i kulturalnymi, a ich mieszkańcy kierują się dewizą “Zastaw się, a postaw się”. Styl życia w miejskich kręgach jest wystawny, a ponad 80% mieszkańców jest zadłużona w bankach, głównie u oligarchy Mike’a Greera, właściciela Isureańskiego Banku.

Bogaci mieszczanie uwielbiają zabawę – wieczorami ulice tętnią życiem, wypełnione gwarem tawern, zapachem egzotycznych potraw i dźwiękami muzyki. Popularne są owoce morza, wino i cydr, a kultura biesiadowania przypomina tę znaną z Aspin. Mieszkańcy miast są otwarci, ale też dumni i zarozumiali, patrząc z wyższością na wiejskich isureańczyków. Również religijnie różnią się od nich – dominującą wiarą w miastach jest Goddejka, co dodatkowo wzmacnia różnice społeczne.

Życie na prowincji to zupełnie inna rzeczywistość. Wieśniacy są biedni, często niewykształceni i zmuszeni do ciężkiej pracy, głównie w rolnictwie lub przy prostych zajęciach związanych z handlem. W wielu wsiach powszechny jest analfabetyzm, a mieszkańcy posługują się regionalnymi gwarami, które bywają niezrozumiałe dla miejskich isureańczyków.

Wiejska społeczność jest silnie religijna, ale w przeciwieństwie do miast nie dominuje tu kult Goddejki. Wielu mieszkańców wsi oddaje cześć Ishatarowi, wierząc, że ciężka praca przyniesie im kiedyś lepszy los, lub Aglosowi, który daje im nadzieję na sprawiedliwość. Z Bogów Amarantiańskich wyznawani są też Linka, Luni oraz Midra. Coraz więcej ludzi zwraca się jednak ku Mulvarowi, ponieważ jego wyznawcy są jedyną grupą aktywnie walczącą z niesprawiedliwością w państwie. Niestety ich działalność bywa brutalna, co prowadzi do napięć, a czasem nawet do otwartych starć z innymi frakcjami religijnymi.

Na wsiach coraz częściej odradzają się też małe społeczności gregoriańskie, które próbują przywrócić porządek sprzed upadku Zakonu. Niektóre osady są tak izolowane, że ich mieszkańcy nadal wierzą, że krajem rządzą gregorianie. W niektórych regionach dochodzi do lokalnych walk między zwolennikami Mulvara a nowymi “gregorianami”, co tylko pogłębia chaos i podziały.

Codzienność na wsi jest trudna – wielu mieszkańców żyje w skrajnej biedzie, ledwo wiążąc koniec z końcem. W poszukiwaniu lepszego losu ludzie migrują do miast, uciekają za granicę lub dołączają do grup przestępczych i bandytów. Wieśniacy często imprezują, by oderwać się od szarej rzeczywistości, ale dla wielu życie staje się niekończącą się walką o przetrwanie w systemie, który ich ignoruje.

Kultura Isureanu opiera się na dynamicznym, ale niesprawiedliwym społeczeństwie, gdzie bogaci mieszczanie rozkoszują się luksusami, a wieśniacy walczą o przetrwanie. Choć Isurean jest otwartym i towarzyskim państwem, różnice ekonomiczne, religijne i edukacyjne pogłębiają podziały, które stają się coraz trudniejsze do zasypania.

W miastach dominuje przepych, konsumpcja i rozwój intelektualny, a na wsiach bieda, religia i walka o godność. Isurean stał się krajem skrajności, gdzie zarówno wystawne bale, jak i bunty biedoty są codziennością. Kultura i społeczeństwo są w ciągłym napięciu – jedni próbują się bawić i korzystać z życia, drudzy szukają sposobu, by w ogóle przetrwać.

Isurean posiada jedną z najbardziej dynamicznych i otwartych gospodarek w Amarancie, opartą na handlu, rzemiośle oraz nauce. Niskie podatki, tania siła robocza i brak ścisłych regulacji przyciągają do kraju kupców, inwestorów i rzemieślników z całego świata, którzy chętnie zakładają tutaj swoje interesy. Ablark i Raygat to kluczowe porty handlowe, przez które przepływa większość towarów z Morza Tysiąca Wysp i Wielkiego Oceanu. W Isureanie można zdobyć produkty trudne do znalezienia nawet w Silmaaroonie, co czyni kraj ważnym pośrednikiem w globalnym handlu.

Jednak prowadzenie biznesu w Isureanie nie jest łatwe bez poparcia oligarchów. Frakcje handlowe, mające wpływ na Izbę Lordów, regulują rynek na swoją korzyść. Bez ich zgody trudno uzyskać dostęp do kluczowych sektorów gospodarki, takich jak handel nefrytem, wino, moda czy transport morski. W praktyce gospodarka kraju jest kontrolowana przez niewielką elitę kupców i magnatów, którzy decydują, kto może zarabiać i na jakich zasadach.

Najważniejszym surowcem eksportowym Isureanu jest nefryt, kluczowy materiał dla magów. W Austin znajduje się jedna z największych kopalni nefrytu, która przez lata pozostawała niewykorzystana z powodu wrogości Zakonu Gregoriańskiego do magii. Po upadku Zakonu Isurean przejął całkowitą kontrolę nad jego wydobyciem, stając się jedynym dostawcą nefrytu w Amarancie.

Nefrytowy monopol znajduje się w rękach jednej osoby – Lane Chapman, właścicielki Nefrytowej Dłoni, która kontroluje całą produkcję i sprzedaż tego surowca. Kapituła Magów Amarantu podpisała z nią umowę na stałe dostawy, ale dla wielu władców Amarantu niepokojące jest, że los magii w regionie zależy od kaprysu jednej osoby.

Isurean stał się także ważnym producentem dóbr luksusowych, konkurując z Hintervoldem na polu mody, wina i sztuki. Isureańskie ubrania, choć bogato zdobione, cechuje większa prostota i wygoda niż hintervoldzkie projekty, co sprawia, że są bardziej przystępne dla odbiorców spoza arystokracji. Mimo to hintervoldzka moda nadal ma większą renomę, zwłaszcza poza Amarantem.

Isureańskie gildie kupieckie, inspirowane praktykami Aspin, same kreują trendy i manipulują popytem, aby zwiększać sprzedaż. To doprowadziło do masowego zadłużenia mieszczan, którzy coraz częściej popadają w długi, próbując nadążyć za nowymi modami. Ponad 80% mieszkańców miast jest zadłużonych w bankach, głównie w Isureańskim Banku należącym do oligarchy Mike’a Greera.

Goddejka jest potężną boginią, czczoną głównie w miastach przez uczonych, bogaczy, kupców oraz władców. Przedstawiana jest jako białowłosa, wysoka i smukła kobieta o delikatnych, elfich rysach twarzy i szpiczastych uszach. Jej oczy, wypełnione białym blaskiem, dodają jej aurę nadnaturalnej mocy. Goddejka jest patronką władzy, porządku, bogactwa i manipulacji, a jej wyznawcy skupiają się na zarabianiu pieniędzy, pięknie i poszerzaniu swoich wpływów.

Kościół Goddejki jest silnie zhierarchizowany i wpływowy, kontrolując wiele aspektów politycznego i ekonomicznego życia.

Główna siedziba kultu Goddejki znajduje się w Avenzio, gdzie bogini jest uważana za symbol porządku i władzy. Kościół obecnie skupia się na oczyszczaniu innych religii z państwa, unikając konfrontacji z kościołem Aglosa ze względów politycznych.

Mulvar, choć pozornie wydaje się podobny do Aglosa diametralnie się od niego różni. Aglos jak patron porządku oraz prawa, jest sprawiedliwością zgodną z władzą oraz prawem, zarówno tym świeckim oraz boskim, natomiast Mulvar to patron sprawiedliwości bardziej w formie zemsty. Religia ta bardzo szybko gromadzi nowych wyznawców, głównie dlatego, że opiera się na pomocy najprostszym ludziom i burzeniu dotychczasowego porządku.

Mulvaryści jako nieliczni sprzeciwiają się krzywdzącemu systemowi i stają w obronie słabszych. Ich metody niestety często prowadzą do rzezi, lecz mieszkańcy wiosek, nawet innego wyznania, zawsze wiedzą, że mogą liczyć na ich pomoc. Oprócz tego mulvaryści skupiają się na napadaniu na karawany należące do oligarchów oraz sabotowaniu ich interesów. Wyznawców Mulvara zebrało się już tak dużo, że stanowią realne zagrożenie dla niektórych oligarchów oraz kościoła Goddejki, do którego, ze wzajemnością, są wrogo nastawieni.

Choć Kościół Goddejki odgrywa dominującą rolę w isureańskiej polityce i gospodarce, znaczna część społeczeństwa pozostaje wierna pozostałym Bogom Amarantiańskim, pierwotnym bóstwom Amarantu. Ich kult, kształtowany przez wieki, jest silnie zakorzeniony w tradycji ludowej, zwłaszcza na wsiach, gdzie duchowość i rytuały odgrywają kluczową rolę w codziennym życiu. W Isureanie najczęściej czczonymi bóstwami są Ishatar, Lumi, Linka i Midra, których domeny odpowiadają na potrzeby zarówno prostego ludu, jak i miejskiej elity.

Ishatar jest jednym z najstarszych i najbardziej szanowanych bóstw w Isureanie. Jego kult jest szczególnie popularny wśród chłopów, rzemieślników i kupców, ponieważ patronuje pracy, plonom i stabilności. Isureańczycy wierzą, że ciężka i mądra praca wynagradza ludzi w tym życiu, a nie dopiero po śmierci, dlatego czczą Ishatara nie modlitwami, lecz czynami – poprzez uprawę ziemi, budowanie domów i rozwój rzemiosła. Kapłani Ishatara prowadzą szkoły i szpitale, szerząc wiedzę i pomoc tam, gdzie państwo i oligarchowie zawodzą.

Linka, córka Ishatara, symbolizuje młodość, narodziny i odrodzenie. Jej kult jest szczególnie silny na wsiach, gdzie rolnicy obchodzą święta ku jej czci wraz z nadejściem wiosny, dziękując za urodzaj i prosząc o pomyślne plony. W miastach jest patronką nowych pokoleń i artystów, inspirując ich do tworzenia i odkrywania piękna świata. W świątyniach Linki często odbywają się ceremonie błogosławieństwa dzieci i młodych małżeństw, a jej kapłani pełnią rolę opiekunów sierot i uzdrowicieli.

Lumi, brat Midry, jest bogiem miłości, spokoju i harmonii, a jego wyznawcy wierzą w wolność uczuć i brak narzuconych więzi. Jego kult kwitnie szczególnie w miastach, gdzie isureańskie elity organizują wystawne uczty i bale, będące odzwierciedleniem wartości Lumiego – romantyzmu, radości i wolności w wyrażaniu siebie. Jednak wśród wieśniaków Lumi jest bardziej patronem szczerych relacji i małżeńskiej wierności, pomagając tym, którzy pragną odnaleźć prawdziwą miłość lub pojednać się z bliskimi.

Midra, bogini rzeki Midr, jest symbolem zmysłowości, płodności i namiętności. Jej wyznawcy wierzą, że życie jest pełne rozkoszy, którą należy przyjmować bez wstydu i ograniczeń. W miastach jej świątynie pełnią funkcję miejsc celebracji sztuki, tańca i muzyki, a wśród elity jej kult często łączy się z wyrafinowanymi przyjemnościami. Na wsiach natomiast jest czczona jako bogini płodności i opiekunka matek, do której modlą się kobiety pragnące potomstwa.

Aglos to bóg światła oraz sprawiedliwości. Jest też patronem wojowników, ognia oraz władzy, zarówno boskiej i świeckiej. Jest jednym z trzech bogów panteonu Świętej Trójcy.

Społeczność wyznawców Aglosa w Isureanie jest bardzo mała, lecz państwo posiada swój kościół, który podlega pod arauleński. Kapłani Aglosa, jako jedyni w Isureanie, poza realizowaniem swojej wizji świata skupia się na działalności charytatywnej i dobroczynnej.

W niektórych odizolowanych wsiach Isureanu wciąż żyją społeczności wierne Stwórcy, przekonane, że Zakon Gregoriański nigdy nie upadł, a jedynie ukrył się, by powrócić. Ich mieszkańcy prowadzą życie zgodne z dawnymi zakonami, odrzucając nowoczesność i podporządkowując się surowym zasadom religijnym. Kapłani w tych osadach samodzielnie interpretują dawne prawa, a wśród wiernych dominuje nienawiść do magii, młodszych ras i Kościoła Goddejki.

Choć władze Isureanu ignorują ruch gregoriański, coraz częściej dochodzi do konfliktów między jego wyznawcami a mulvarystami, którzy postrzegają ich jako zwolenników tyranii. Wielu uważa, że to tylko relikt przeszłości, ale niektórzy obawiają się, że w razie kryzysu może stać się zarzewiem nowego konfliktu religijnego.

Polityka zagraniczna Isureanu jest chaotyczna, nieprzewidywalna i pełna wewnętrznych sprzeczności, głównie z powodu faktycznej władzy oligarchów oraz ograniczonej roli króla i Izby Lordów. Brak silnego rządu centralnego sprawia, że zawarte umowy i sojusze często nie są respektowane przez wszystkie frakcje, ponieważ każdy oligarcha dba przede wszystkim o własne interesy. W praktyce oznacza to, że porozumienie podpisane przez jednego z możnych może być ignorowane przez resztę, co utrudnia długoterminowe relacje międzynarodowe.

Król, formalny reprezentant państwa, jest postrzegany przez inne kraje jako postać bez realnej władzy, dlatego wiele państw zamiast negocjować z nim, woli rozmawiać bezpośrednio z szefem isureańskiego wywiadu, Quinnem Marshallem. Marshall, jako osoba ciesząca się zaufaniem oligarchów i elit politycznych, uchodzi za najbardziej wpływową postać Isureanu w relacjach międzynarodowych, ponieważ potrafi egzekwować zobowiązania oraz zapewnić przestrzeganie umów przez frakcje handlowe i Izbę Lordów.

Isurean od lat toczy cichą wojnę dyplomatyczną z Nebrazzą o kontrolę nad Równiną Owiec. Historycznie została nadana rodzinie Vittocce przez dynastię Magdallenów, została przez pomyłkę przekazana Revnarowi po II Wojnie Amarantu, przez zarządzajacy tymi włościami Araulen, a następnie przeszła pod kontrolę Isureanu. Mimo to mieszkańcy czują się bardziej Nebrazczykami niż Isureańczykami i odprowadzają podatki do rodu Vittocce. Nebrazza faktycznie egzekwuje swoje prawo na tym terenie, co prowadzi do napięć między państwami i ryzyka dalszych eskalacji.

Kolejnym nierozwiązanym problemem są roszczenia Isureanu i Irdalu do Wysp Żółwich, które w przeszłości były częścią obu tych państw, zanim zostały przekazane Zakonowi Gregoriańskiemu. Po upadku Zakonu żadne z państw formalnie nie odzyskało nad nimi kontroli, a obecnie wyspy są siedliskiem piratów i bandytów. Isurean i Irdal nie uznają swoich wzajemnych roszczeń, co sprawia, że konflikt o przyszłość Wysp Żółwich pozostaje nierozstrzygnięty. W rzeczywistości oba państwa nie posiadają prawa do władania Wyspami Żołwimi.

Pomimo trudności politycznych, Isurean utrzymuje dobre stosunki handlowe z Avenzio, Hintervoldem, Araulenem i Silmaaroonem. Handel i otwarta polityka gospodarcza sprawiają, że isureańskie towary, szczególnie nefryt, wino i moda, cieszą się zainteresowaniem w innych krajach.

Ich najsilniejszym sojusznikiem są leśne elfy z Hränil Nämari’nel, z którymi Isurean łączy wspólna historia walki przeciwko Drakarii oraz bliskie więzi dyplomatyczne. Pomimo tej relacji, elfy zachowują pewien dystans, nie angażując się bezpośrednio w isureańskie problemy wewnętrzne.

Po Wojnie Płonących Wież Isurean odrzuca wszelkie możliwości angażowania się w konflikty zbrojne. Naród jest zmęczony wojną, a oligarchowie zamiast ryzykować, wolą skupiać się na własnych zyskach. W efekcie Isurean prowadzi naiwną politykę wobec Imperium Kalladańskiego, wierząc, że można utrzymać pokój. Podczas gdy większość Amarantu uznaje Kalladan za zagrożenie, Isurean utrzymuje otwarte szlaki handlowe i nie widzi potrzeby zbrojeń, co sprawia, że jest postrzegany jako słaby i niegodny zaufania sojusznik.

Isurean unika udziału w wojnach i interwencjach, nawet gdy sytuacja bezpośrednio na niego wpływa. Przykładem jest kryzys w Czarnym Nurcie, który negatywnie odbija się na gospodarce Isureanu, ale władze odmówiły interwencji, nie chcąc ryzykować wciągnięcia kraju w kolejny konflikt.

Isurean ściągnął na siebie międzynarodowy skandal, wprowadzając Program Drakarańskiej Amnestii, który pozwolił byłym drakarańczykom na osiedlenie się w kraju w zamian za służbę w prywatnej armii oligarchy Edmonda Rowse’a. Wielu uważa, że Isurean celowo tworzy z nich prywatne siły najemnicze, zamiast faktycznie reintegrować ich ze społeczeństwem.

Isurean nie prowadzi spójnej polityki zagranicznej, ponieważ kraj jest uzależniony od oligarchów, frakcji handlowych i Kościoła Goddejki. Oligarchowie dbają tylko o własne interesy, ignorując długoterminowe cele państwowe, podczas gdy Kościół zachowuje ogromne wpływy na arenie międzynarodowej.

Jednym z największych problemów jest fakt, że Isurean posiada monopol na handel nefrytem w Amarancie, co oznacza, że wiele krajów jest od niego uzależnionych, ale to oligarchowie kontrolują wydobycie i sprzedaż tego cennego surowca, nie król czy Izba Lordów. Państwa, które korzystają z nefrytu, muszą negocjować bezpośrednio z Lane Chapman, właścicielką Nefrytowej Dłoni, co czyni Isurean nieprzewidywalnym partnerem handlowym.

Isurean charakteryzuje się umiarkowanym ciepłym klimatem, który na północy przechodzi w ciepły kontynentalny. Kraj jest w większości nizinny, co sprzyja rolnictwu – żyzne gleby i łagodne warunki klimatyczne zapewniają dobre i częste plony.

Na północy wznosi się łańcuch Gór Świętego Miecza, stanowiący naturalną granicę regionu. Dwa największe lasy to Bursztynowy Las na wschodzie oraz Książęcy Las na północy. Zachodnią część kraju zdobi Laguna Ablarska, nad którą położona jest stolica, Ablark.

W granicach państwa znajduje się także Wyspa Tyrus, należąca do archipelagu Wysp Żółwich, choć w praktyce działa niemal autonomicznie. Isurean jest krajem przestrzennie rozległym, lecz poza kilkoma kluczowymi miastami jego tereny są słabo zaludnione.

• Białe Panie
• Brygga
• Isureańscy Oligarchowie
• Isureańska Gildia Kupców
• Kościół Goddejki
• Lisy Zmroku
• Słoneczni Kapłani
• Stowarzyszenie Magów Czystej Krwi
• Żelazny Legion

• Andrea Glover
• Cärassil Värleta
• Gul'Zul
• Hamilton var Townere
• Herman Roffe
• Hira'estel Nino Ileív'inärel
• Quinn Marshall
• Seraphine Cobb

• Ród Gordon

• III Wojna Amarantu
• Wojna Płonących Wież

• Czystka Stanowicieli
• Drugi Szczyt Amarantu w Silmaaroonie
• Konklawe Odrodzenia
• Niewolniczy Skandal na Riggë
• Pierwszy Szczyt Amarantu w Silmaaroonie
• Program Drakarańskiej Amnestii

• Ablark

• Równina Owiec

• Człowiek idealny - Mag Czystej Krwi
• Isureańscy Oligarchowie
• Isureańska Gildia Kupców
• Kaskadowa Świątynia Aglosa
• Program Drakarańskiej Amnestii
• Seraphine Cobb
• Stowarzyszenie Magów Czystej Krwi
• Wspólnota Niezależnych Lordów

• Gdyby traktować Isurean oraz Revnar jako jedno państwo, można stwierdzić, że dynastia Gordonów rządzi państwem od jego powstania, co czyni ją najdłużej trwającą dynastią i jedyną w Amarancie, która rządzi od początku państwa do czasów obecnych.

• Isureański Bank oficjalnie zarejestrowany jest w mieście-państwie Avenzio.