Rodzina Vittocce

Rodzina de Vittocce swoje początki datuje na czasy dynastii Magdalennów w Kedronie. Pierwszy znany członek rodu, Arturo de Vittocce, otrzymał ziemie w Nebrazzie za swoje zasługi militarne. Kolejni członkowie rodu przez wieki zarządzali prefekturą Nebrazzy, zyskując reputację oddanych administratorów i obrońców regionu. Dzięki bliskim związkom z dworem królewskim Kedronu, ród de Vittocce utrzymywał swoje wpływy nawet w czasach kryzysu i wojennej zawieruchy.

Podczas okupacji Kedronu przez Imperium Kalladańskie, w trakcie II Wojny Amarantu, rodzina de Vittocce stała się liderem ruchu oporu w Nebrazzie. Prefektura Nebrazzy, choć formalnie podporządkowana Kalladanowi, funkcjonowała jako bastion oporu i centrum kedrońskiej kultury. Ród de Vittocce zyskał sławę jako obrońca tradycji i tożsamości Kedronu, co umocniło ich pozycję wśród lokalnej szlachty.

W czasie III Wojny Amarantu ród de Vittocce odegrał kluczową rolę w wyzwoleniu Nebrazzy spod wpływów Drakarii. Dzięki ich inicjatywie Nebrazza przyłączyła się do wojsk arauleńskich, a późniejsze negocjacje z Radą Wojenną Araulenu oraz koronacja króla Edgara var Langvera przyniosły uznanie Nebrazzy za niepodległe państwo. Koronacja Emiliano de Vittocce na króla była symbolicznym zwieńczeniem dążeń do niezależności.

Rodzina de Vittocce jest nie tylko władcą, ale także symbolem jedności i tożsamości narodowej Nebrazzy. Ich panowanie charakteryzuje się skupieniem na odbudowie kraju, ochronie nebraskiego dziedzictwa i przygotowaniach do przyszłych konfliktów, zwłaszcza z Imperium Kalladańskim. Rodzina utrzymuje bliskie związki z Kościołem Goddejki, co wzmacnia ich legitymizację w oczach społeczeństwa.

Rodzina de Vittocce wyznaje silny kodeks wartości, który od wieków kształtuje ich działania zarówno na polu prywatnym, jak i politycznym. Jako potomkowie prefektów Kedronu i władcy niepodległej Nebrazzy, Vittoccowie kierują się zasadami, które łączą ich dziedzictwo z odpowiedzialnością za przyszłość.

Dla de Vittocce rodzina jest świętością. To w niej widzą źródło siły, wsparcia i tradycji. Każdy członek rodziny, niezależnie od swojego statusu, jest zobowiązany do lojalności wobec najbliższych. Konflikty i napięcia są rozwiązywane wewnętrznie, aby utrzymać jedność, która według Vittocców jest kluczem do przetrwania. Rodzina nie jest dla nich jedynie więzią krwi – to idea wspólnoty i wzajemnej odpowiedzialności.

Królestwo Nebrazzy jest dla Vittocców czymś więcej niż politycznym tworem – to spuścizna ich przodków i symbol niezależności. Każde działanie podejmowane przez rodzinę musi być zgodne z interesem królestwa. Wierność Nebrazzy oznacza gotowość do poświęceń, zarówno osobistych, jak i politycznych. Vittoccowie widzą siebie jako strażników porządku i stabilności, przekonani, że ich rządy są gwarantem pomyślności kraju.

Rodzina de Vittocce czerpie dumę z bogatej historii Kedronu i Nebrazzy. Tradycja jest dla nich kompasem, który pozwala odnaleźć właściwy kierunek w zmieniającym się świecie. Starają się pielęgnować kulturę, zwyczaje i struktury, które zapewniły Nebrazzie miejsce w historii. Wierzą, że poszanowanie przeszłości pozwala budować silniejszą przyszłość.

W obliczu wyzwań Vittoccowie stawiają na współpracę, zarówno wewnątrz rodziny, jak i z sojusznikami królestwa. Zrozumienie, że indywidualne cele muszą ustąpić przed dobrem wspólnoty, jest kluczowym elementem ich filozofii. Jedność oznacza także wzajemne wsparcie w trudnych chwilach oraz szacunek dla różnic, które wnoszą siłę do ich dynastii.

Dla rodziny de Vittocce władza nie jest przywilejem, lecz obowiązkiem. Zarówno król, jak i pozostali członkowie rodziny muszą działać w sposób sprawiedliwy, zgodnie z zasadami honoru i porządku. Władza jest narzędziem, które ma służyć ochronie Nebrazzy oraz zapewnieniu jej mieszkańcom dobrobytu. Vittoccowie postrzegają swoje rządy jako formę służby – wobec poddanych, ale też wobec swoich przodków i dziedzictwa.

Honor i lojalność to fundamenty, na których opiera się życie każdego Vittocca. Rodzina odrzuca zdradę i dwulicowość, wierząc, że tylko czysta intencja i godne postępowanie prowadzą do prawdziwej wielkości. Lojalność wobec korony, rodziny i zasad, które nimi kierują, jest najważniejszym wyznacznikiem ich postępowania.

Ród de Vittocce, wywodzący się ze starożytnych linii Kedronu, jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych rodów w Nebrazzie, zarówno dzięki ich imponującej historii, jak i niezwykle silnym genom. Członkowie tej rodziny odznaczają się charakterystycznym wyglądem, który pozostał niemal niezmienny przez pokolenia, nawet po łączeniu się z innymi znamienitymi rodami Amarantu. Geny de Vittocce są symbolem ich wyjątkowego dziedzictwa i stanowią dowód na ich starożytne korzenie.

• Niebieskie Oczy: Intensywny, niebieski kolor oczu to jedna z najbardziej charakterystycznych cech rodu. Oczy są jasne i wyraziste, często opisywane jako “przenikliwe” lub “lodowate,” co nadaje członkom rodu aurę powagi i autorytetu.

• Ciemne Kasztanowe Włosy: Gęste, ciemne kasztanowe włosy to kolejny znak rozpoznawczy. Niezależnie od wieku, włosy członków rodu zazwyczaj zachowują zdrowy blask i intensywny kolor.

• Oliwkowa Skóra: Geny de Vittocce wyróżniają się również oliwkowym odcieniem skóry, który nadaje im wyjątkowego wyglądu na tle innych rodów w Amarancie. Jest to cecha charakterystyczna, która odróżnia ich od bardziej bladych rodów z północy.

• Kobiety: Kobiety z rodu de Vittocce są znane z ostrych rysów twarzy, wysokich kości policzkowych i subtelnie zarysowanych szczęk. Te cechy nadają im wyrazisty, niemalże królewski wygląd, podkreślając ich silną i niezależną naturę.

• Mężczyźni: Mężczyźni z rodu mają wyraziste, kwadratowe szczęki, które podkreślają ich męski i dominujący wygląd. Ich twarze są symetryczne, co dodatkowo potęguje wrażenie potęgi i władzy.

Silne geny rodu sprawiają, że dzieci de Vittocce niemal zawsze dziedziczą kluczowe cechy swojej rodziny. Nawet po małżeństwach z przedstawicielami innych rodów, potomkowie zachowują wyraźne oznaki przynależności do de Vittocce. Są to cechy, które nie tylko podkreślają ich szlachetne dziedzictwo, ale również przypominają o ich historycznej potędze.

Ród de Vittocce dba o zachowanie swojej genetycznej spuścizny, traktując ją jako symbol ich ciągłości i wyjątkowego miejsca w historii Nebrazzy. Obecni członkowie rodu, zarówno młodsi, jak i starsi, są dumni ze swojego wyglądu, który stanowi fizyczne odzwierciedlenie ich rodzinnych wartości i tradycji.

Mądry i władczy monarcha, którego surowe zasady są przede wszystkim narzędziem ochrony rodziny i królestwa. Jego rządy cechuje żelazna konsekwencja oraz niezłomność w obronie wartości, które uznaje za fundament Nebrazzy. Zdecydowany w działaniu i pragmatyczny w polityce, Emiliano często podejmuje trudne decyzje, nie zważając na ich chwilową popularność, lecz kierując się dobrem długofalowym. Choć cieszy się szerokim szacunkiem jako lider, jego stanowczość i nieustępliwość nierzadko wywołują napięcia wewnątrz rodziny, która bywa podzielona co do metod, jakie stosuje. Mimo kontrowersji, Emiliano pozostaje filarem jedności rodziny de Vittocce i symbolem stabilności królestwa.

Zmarła żona króla Emiliano. Isabella była uwielbiana przez lud za swoją dobroć i zaangażowanie w sprawy społeczne. Jej śmierć z powodu tajemniczej choroby przed wybuchem III Wojny Amarantu pozostawiła ogromną pustkę na dworze. Jej pamięć jest stale celebrowana przez dwór.

Córka króla Emiliano. Jest znana ze swojej bystrości i zamiłowania do sztuki oraz literatury. Ma jednak reputację nieco zbuntowanej, ponieważ często kwestionuje surowe zasady dworu. Swoje obowiązki jako księżniczka łączy z rolą żony jednego z największych strategów kontynentu.

Książę-małżonek Nebrazzy, Marszałek i Strateg Królewski. Mąż księżniczki Aurelii. Legendarny dowódca wojskowy i taktyczny geniusz, Kyree zdobył uznanie jako najważniejszy strateg Nebrazzy. Jego przeszłość jako bohatera III Wojny Amarantu i członka Wewnętrznego Kręgu wpłynęła na decyzję o osiedleniu się w Nebrazzy, po tym jak został oszukany przez króla Araulenu. Jako mąż Aurelii, Kyree wspiera królewski ród, łącząc swoje zdolności wojskowe z nowymi obowiązkami politycznymi.

Młodszy brat króla Emiliano. Tomasso, choć oficjalnie bez większych obowiązków, jest uosobieniem swobody. Uwielbia polowania, uczty i dobre wino, co kontrastuje z poważnym podejściem Emiliana. Często pełni rolę mediatora między bardziej zbuntowanymi członkami rodziny a królem.

Księżna małżonka Tomasso. Pochodząca z wpływowego rodu Faresi, znana z elegancji i doskonałego wyczucia mody. Elena jest osobą spokojną i zrównoważoną. Jest znana z organizowania wspaniałych balów i przyjęć na dworze.

Starszy syn Tomasso. Ambitny i utalentowany młody arystokrata, który stara się połączyć tradycje rodziny królewskiej z nowoczesnym spojrzeniem na politykę. Giancarlo ma talent do dyplomacji i często uczestniczy w ważnych rozmowach politycznych jako przedstawiciel rodu.

Córka Tomasso. Pełna energii i charyzmy, Floriana jest uważana za duszę towarzystwa na każdym balu. Znana ze swojego pragmatyzmu, potrafi odnaleźć się w każdej sytuacji. Jako jedyna w rodzinie królewskiej urodziła się z talentem magicznym, co przesądziło o jej przyszłości w Kościele Goddejki, gdzie pełni funkcję kapłanki, Białej Pani.

Młodszy syn Tomasso. Marzyciel i artysta w rodzinie. Vittorio pasjonuje się muzyką i malarstwem, co wywołuje mieszane uczucia u bardziej pragmatycznych członków rodziny. Jest blisko związany z matką, która wspiera jego artystyczne aspiracje. Jest znanym artystą i nebraskim ambasadorem w Silmaaroonie.

Siostra króla, wdowa po księciu Renaldo. Silna i charyzmatyczna kobieta, która po śmierci męża stała się podporą rodziny królewskiej. Jest bardziej liberalna niż brat, co prowadzi do sporadycznych spięć, ale zawsze działa w duchu lojalności.

Zmarły mąż Leony. Bohater III Wojny Amarantu i wybitny strateg, który zginął podczas Bitwy o Segevonnę. Jego śmierć była ogromnym ciosem dla rodziny i symbolem poświęcenia dla Nebrazzy.

Siostrzenica króla. Lily, to przedsiębiorcza i ambitna młoda kobieta, której niezależność i niekonwencjonalne podejście często kolidują z surową etykietą narzucaną przez wuja. Dzięki swoim talentom negocjacyjnym i zdolnościom zarządczym potrafi omijać ograniczenia dworskich zasad, co czasem prowadzi do napięć na dworze. Emiliano jednak docenia jej inicjatywę i strategiczne myślenie, zwłaszcza że Lily wyjechała do Międzygórza, gdzie z sukcesem rozwija swoje interesy. W ten sposób zwiększa wpływy rodziny de Vittocce i Nebrazzy poza granicami królestwa, co czyni ją kluczową postacią w działaniach na arenie międzynarodowej.

Siostrzeniec króla. Najlepszy rycerz Nebrazzy, znany z brawury i nieposkromionego charakteru, Damiano często działa na przekór dworskiej etykiecie. Jego brak respektu wobec autorytetów, nawet samego króla, prowadzi do licznych napięć na dworze. Młody buntownik, przekonany, że jego status najlepszego rycerza daje mu prawo do ignorowania zasad, co zarówno fascynuje, jak i irytuje otoczenie.

Prefekt Segevonny, kuzyn króla Emiliano. Lorenzo to doświadczony i wszechstronny arystokrata, który zarządza Segevonną – kluczowym regionem granicznym Nebrazzy. Dzięki jego umiejętnościom Segevonna stała się bastionem stabilności oraz jednym z największych dostawców wina i jedwabiu w kraju. Lorenzo jest pragmatyczny, bardziej otwarty na zmiany niż Emiliano, ale równie lojalny wobec rodziny królewskiej. Zawsze szuka sposobów na balansowanie tradycji z rozwojem gospodarczym.

Księżna małżonka Segevonny. Bianca pochodzi z potężnej kupieckiej rodziny Corsari, co pozwoliło Lorenzo nawiązać liczne sojusze handlowe. Jest kobietą o bystrym umyśle i nieprzeciętnej zdolności negocjacyjnej, dzięki czemu Segevonna stała się ważnym ośrodkiem handlowym. Bianca dba o rozwój jedwabnictwa i eksport dóbr luksusowych, co znacząco wzmacnia skarbiec regionu.

Starsza córka Lorenzo. Valentina to zjawiskowo piękna i bystra dama, znana z talentu dyplomatycznego. Często reprezentuje Segevonnę na królewskim dworze, zdobywając sympatię zarówno arystokratów, jak i pospólstwa. Jest uznawana za jedną z najlepszych kandydatek do zawarcia strategicznego małżeństwa, co wywołuje liczne spekulacje.

Syn Lorenzo, dziedzic Segevonny. Marco to młody arystokrata o wielkich ambicjach, który pasjonuje się zarówno polityką, jak i rycerstwem. Jego znajomość lokalnych realiów i dobry kontakt z mieszkańcami czynią go naturalnym następcą prefektury. Jest znany z zamiłowania do turniejów rycerskich, ale też nieustannie rozwija swoje umiejętności administracyjne.

Młodsza córka Lorenzo. Sofia jest wolnym duchem rodziny, pasjonującym się sztuką i literaturą. Jej talent do poezji i rzeźby sprawia, że jest uwielbiana wśród intelektualnych elit. Często bywa w Silmaaroonie, gdzie nawiązuje kontakty z tamtejszymi artystami, co wzmacnia reputację Segevonny jako regionu kultury.