Druga Inwazja na Srebrne Marchie

Główną przyczyną Drugiej Inwazji Hazardu na Srebrne Marchie było osłabienie Araulenu z powodu epidemii trądu, która wyniszczała królestwo, osłabiając jego siły militarne i administracyjne. Widział to Bángholl Bairr, władca Północnej Marchii Hazardu, który po śmierci króla Ecberta z Araulenu i podbiciu Srebrnych Marchii przez Araulen w wcześniejszym okresie uznał, że nadszedł czas na odzyskanie tych bogatych ziem. Przysięgając przed boginią Sandarel, że pokona Arauleńczyków i zniszczy ich wpływy, Bairr wykorzystał chaos epidemii, aby rozpocząć przygotowania do ekspansji Hazardu. Jego celem była nie tylko zemsta, ale także kontrola nad cennymi zasobami Srebrnych Marchii, w tym srebra, które odgrywało kluczową rolę w gospodarce tego regionu.

Inwazja rozpoczęła się, kiedy setki drakkarów zaatakowały Srebrne Marchie od rzeki Greyhan oraz od Morza Szkarłatnego, podczas gdy dwudziestotysięczna armia przekroczyła góry, niszcząc wszystko na swojej drodze. Hazardczycy oblegali Fort Stokley, a następnie uderzyli na miasto Merton, atakując je zarówno od strony lądu, jak i wody. Organizacja obrony w Srebrnych Marchiach była wówczas bardzo słaba ze względu na chaos spowodowany epidemią. W obliczu tej katastrofy na scenie pojawił się Aiken Torug, lokalny wojskowy, który ogłosił się generałem i przejął dowodzenie nad rozproszonymi siłami obronnymi. Zebrane przez niego wojska miały ograniczone możliwości, dlatego Torug zarządził odwrót za góry, aby dać czas rannym i chorym na opatrzenie się w Ostatnim Domostwie.

Torug, zdając sobie sprawę, że nie jest w stanie wygrać frontalnej bitwy, wybrał pięćdziesięciu ochotników, którzy stworzyli Brygadę Samobójców. Ich zadaniem było zatrzymanie drugiej armii Hazardu, która właśnie przekroczyła góry. Brygada ufortyfikowała się na Wzgórzu Tarcz, gdzie przez półtora dnia odpierała ataki przeważających sił hazardzkich. Mimo że żaden z członków brygady nie przeżył, ich heroiczny opór umożliwił reszcie armii Toruga na przegrupowanie się.

W Ostatnim Domostwie zebrało się kilku ważnych lordów Srebrnych Marchii, którzy wspólnie zdecydowali o utworzeniu Paktu Toruga. Było to porozumienie, które przekazywało dowództwo nad całą armią jednej osobie – Aikenowi Torugowi – w celu zjednoczenia sił przeciw Hazardowi. Torug wysłał także swoich ludzi na podbite terytoria, by namawiać Srebrnomarchijczyków do walki partyzanckiej i buntu przeciwko okupantowi.

W tym czasie sam Bángholl Bairr objął kontrolę nad podbitymi terenami, wprowadzając brutalne rządy. Zmuszał srebrnomarchijczyków do przymusowej pracy w kopalniach, wysyłając srebro do Ríoghbhaile, gdzie przetapiano je na monety finansujące dalszą kampanię wojenną. Pomimo rosnącego oporu partyzanckiego, Bairr zastosował okrutną taktykę – kiedy srebrnomarchijczyk dołączał do buntu, jego rodzina była mordowana jako ostrzeżenie dla innych.

Torug, widząc postępy Hazardu, zorganizował kolejną linię obrony w Silver City. Wycofał swoją armię do tego strategicznego punktu i przygotował się na oblężenie. W obliczu beznadziejnej sytuacji Torug postanowił wykorzystać chorych na trąd jako broń biologiczną, wysyłając ich na front, co wywołało epidemię trądu wśród wojsk Hazardu. Mimo to oblężenie Silver City zakończyło się porażką, a Torug został zmuszony do wycofania się na Podhale.

Tam spotkał kolejną armię Hazardu, która złapała wycieńczone siły Paktu w połowie drogi do granic Haltal. W desperackim geście Ronald Barkley, kapitan Tarczowników Paktu, stanął na przełęczy, blokując drogę Hazardczykom. Ostateczna bitwa trwała cztery dni, a w jej trakcie Tarczownicy walczyli bohatersko, zanim zostali uratowani przez wojska Haltal. Mimo heroicznego oporu wiadomość o śmierci Aikena Toruga zakończyła nadzieje Srebrnych Marchii na ocalenie.

Druga Inwazja Hazardu zakończyła się podbojem Srebrnych Marchii przez Hazard, a resztki armii Paktu Toruga zostały wcielone do armii innych prowincji Araulenu. Mimo porażki, Pakt Toruga oraz heroiczna obrona Wzgórza Tarcz stały się symbolami niezależnościowego ducha Srebrnych Marchii. Działania Aikena Toruga, choć nie zakończyły się sukcesem militarnym, opóźniły dalszą ekspansję Hazardu, a celowo wywołana epidemia trądu osłabiła siły przeciwnika. Pamięć o bohaterach tamtych dni, w tym Brygadzie Samobójców, do dziś inspiruje mieszkańców Srebrnych Marchii, a sam Torug jest uznawany za jednego z największych bohaterów tego regionu.