Arauleński Pancerny Balon Bojowy

Arauleński Pancerny Balon Bojowy to jedna z najbardziej zaawansowanych machin wojennych w królestwie Araulen, a zarazem symbol inżynieryjnego kunsztu Powierzchniowców i ludzi z Blackwood. Jest to opancerzona, ciężka konstrukcja powietrzna, składająca się z dwóch głównych części: górnego balonu oraz dolnego, grubo opancerzonego kadłuba. Balon został zaprojektowany na podstawie opowieści o Cesarskich Balonach Bojowych z Midennhüten, ale arauleńska wersja znacznie przewyższa je pod względem technologicznym.

Głównym celem tej maszyny jest prowadzenie działań oblężniczych oraz wsparcie wojsk lądowych. Dzięki swojej konstrukcji może kruszyć mury, bombardować pozycje wroga oraz zrzucać na niego dodatkowe ładunki, takie jak rozgrzany olej. Jest to broń strategiczna, której produkcja jest niezwykle kosztowna i czasochłonna, przez co na chwilę obecną istnieją tylko dwa egzemplarze.

Pełna załoga balonu liczy 36 osób, w tym obsługę dział, specjalistów od pieców, sterników oraz uniwersalnych pomocników, gotowych wspierać każdy odcinek pracy. Sterowanie jest niezwykle skomplikowane i wymaga doświadczonych operatorów, którzy muszą koordynować pracę pieców, systemu lin oraz bocznych sterów płóciennych. Mimo że balon jest mało zwrotny, jego konstrukcja czyni go odpornym na podmuchy wiatru, co ułatwia utrzymanie kursu.

Do lądowania konieczne jest specjalne przygotowanie terenu, a sama operacja wymaga precyzji i synchronizacji całej załogi. Ze względu na wysokie koszty eksploatacji i trudności w obsłudze, balony te są używane tylko w najważniejszych kampaniach, a ich załogi rekrutowane są spośród najlepszych inżynierów i żołnierzy Blackwood.

Produkcja Arauleńskiego Pancernego Balonu Bojowego jest niezwykle kosztowna i czasochłonna. Do tej pory powstały tylko dwa egzemplarze, oba zbudowane w warsztatach Riverdale przy współpracy z Josaborough. Głównymi konstruktorami byli: Drokkiego var Mathanach (główny inżynier, Powierzchniowiec), Beverly Reids (inżynierka z Josaborough) oraz Beorward var Broadway (reprezentujący ród Broadway).

Obecnie balony stanowią część pułków Blackwood, przy czym każdy z nich traktowany jest jako osobny hufiec. Ze względu na trwającą Wojnę Dwóch Koron, obie strony konfliktu zabiegają o wsparcie rodu Broadway, który decyduje o wykorzystaniu tych maszyn. Ich obecność cementuje pozycję Blackwood jako centrum inżynierii w Araulenie, choć głównym konkurentem pozostają mniej zaawansowane, ale tańsze i łatwiejsze w produkcji Silmaaroońskie Balony Bojowe.

Arauleński Pancerny Balon Bojowy to dwuczęściowa konstrukcja, składająca się z górnego segmentu balonowego oraz dolnego, opancerzonego kadłuba. Górna część odpowiada za unoszenie się w powietrzu, podczas gdy dolna stanowi platformę bojową i transportową. Całość wykonana jest z połączenia hartowanej stali, wzmocnionego płótna oraz specjalnych stopów metali lekkich, co zapewnia wytrzymałość przy zachowaniu stosunkowo niskiej wagi.

Balon ma kształt wydłużonego owalu, z wyraźnie zaznaczonym przodem i tyłem. Konstrukcja zaprojektowana została tak, aby minimalizować opór powietrza, jednocześnie zapewniając stabilność nawet przy silnych wiatrach.

Górna część balonu podzielona jest na 12 hermetycznych komór, oddzielonych przegrodami z żelaznej siatki i uszczelnionego płótna. Każda komora posiada własny system zaworów jednokierunkowych, które w przypadku przebicia automatycznie odcinają uszkodzony segment, zapobiegając utracie ciśnienia w pozostałych częściach.

Dodatkowym zabezpieczeniem są zawory przeciwwybuchowe, chroniące przed przegrzaniem. W razie awarii głównych komór możliwe jest awaryjne napełnienie zapasowych segmentów, co pozwala na kontrolowane opuszczenie się na ziemię nawet przy poważnych uszkodzeniach.

Unoszenie się balonu zapewniają czpiece alchemiczne, umieszczone w dolnej części kadłuba. Zamiast tradycyjnego węgla wykorzystują specjalne paliwo zwane Ogniem Banmocka – lżejszą i wydajniejszą mieszankę opracowaną przez alchemików z Uniwersytetu Whisperhout. Każdy z pieców połączony jest systemem miedzianych i ceramicznych rur, które rozprowadzają gorące powietrze do poszczególnych komór balonu.

System grzewczy działa na zasadzie ciągu wymuszonego – kominy nie wyprowadzają dymu na zewnątrz, lecz wtłaczają gorące powietrze do wnętrza konstrukcji. Temperaturą w każdej komorze można sterować indywidualnie, co umożliwia precyzyjne manewrowanie wysokością lotu.

Dolna część balonu to grubo opancerzona gondola bojowa, wykonana z warstwowej stali i wzmocnionego drewna. Kadłub podzielony jest na trzy poziomy: górny – sterowniczy, środkowy – bojowy oraz dolny – magazynowy. Całość wzmocniona jest stalową kratownicą, która stanowi zarówno konstrukcję nośną, jak i punkt zaczepienia dla lin oraz platform bocznych.

Pancerz skupia się głównie na dolnych i bocznych partiach kadłuba, chroniąc załogę i mechanizmy przed ostrzałem z ziemi. Górna część balonu pozostaje stosunkowo lekka, by nie obciążać nadmiernie konstrukcji, ale i tam zastosowano wzmocnienia w postaci siatki metalowej, chroniącej przed strzałami i odłamkami.

Balon wyposażony jest w 36 ciężkich armat, rozmieszczonych w dwóch rzędach po obu stronach kadłuba. Górny rząd liczy 11 dział na burtę, dolny – 7. Każde działo wymaga trzyosobowej obsługi i może prowadzić ogień zarówno do celów naziemnych, jak i powietrznych. Dodatkowo w dolnej części kadłuba znajduje się klapa do zrzucania ładunków, w tym beczek z rozgrzanym olejem.

System ładowania dział wykorzystuje specjalne podajniki ślimakowe, które znacznie przyspieszają proces przygotowania do strzału. Amunicja przechowywana jest w opancerzonych magazynach na najniższym poziomie kadłuba, z dala od źródeł ciepła i potencjalnych iskier.

Balon sterowany jest za pomocą systemu płóciennych sterów bocznych oraz drewnianych powierzchni ogonowych. Zmiana kierunku lotu odbywa się poprzez odpowiednie napinanie i luzowanie lin sterowych, połączonych z przeciwwagami wewnątrz kadłuba. Do kontroli wysokości służy precyzyjna regulacja temperatury w poszczególnych komorach balonu.

Podstawowa załoga składa się z dwóch sterników, czterech palaczy obsługujących piece oraz pięciu uniwersalnych członków załogi, którzy mogą zastąpić każdego w razie potrzeby. Cały system sterowania zaprojektowany został tak, by minimalizować liczbę potrzebnych osób, choć manewrowanie tak dużym balonem wciąż wymaga znacznego doświadczenia.

Przed startem załoga musi przeprowadzić szereg przygotowań, w tym rozgrzanie pieców, napełnienie komór powietrzem i sprawdzenie systemów bezpieczeństwa. Sam start odbywa się z specjalnego mola, które pozwala na stopniowe odciążanie lin cumowniczych. Proces ten może trwać nawet godzinę w zależności od warunków atmosferycznych.

Lądowanie wymaga dużego, płaskiego terenu i zazwyczaj odbywa się przy asyście naziemnych zespołów, które pomagają w ustawieniu i zakotwiczeniu balonu. W sytuacjach awaryjnych możliwe jest lądowanie na wodzie dzięki specjalnym komorom wypornościowym w dolnej części kadłuba.

Głównym konkurentem Arauleńskiego Balonu są znacznie prostsze Silmaaroońskie Balony Bojowe, które jednak nie mogą się równać pod względem technologicznym. Podczas gdy Silmaaroończycy postawili na masową produkcję i szybkie wdrożenie, arauleńska konstrukcja reprezentuje szczyt inżynierskiego kunsztu, łącząc w sobie zaawansowane rozwiązania techniczne z niezwykłą wytrzymałością.

Różnice są widoczne już w samym podejściu – Silmaaroońskie balony wykorzystują tradycyjne piece węglowe i proste systemy sterowania, podczas gdy arauleńska konstrukcja opiera się na specjalistycznych rozwiązaniach, takich jak Ogień Banmocka czy system segmentacji. Choć na pierwszy rzut oka balony mogą wydawać się podobne, ich charakterystyka, zastosowanie i możliwości taktyczne są zupełnie różne.

Pancerny Balon Bojowy Araulenu narodził się z połączenia krasnoludzkiej inżynieryjnej precyzji i ludzkiej ambicji, a jego początki sięgają turnieju rycerskiego zorganizowanego na cześć Lorda Nusora var Banmocka w Riverdale. Podczas wieczerzy po turnieju, zwycięzca - Sir Wulfrith var Blackborne, zwany Rycerzem Róży - opowiadał o swoich podróżach do Cesarstwa Midennhüten, gdzie zobaczył imponujące Cesarskie Balony Bojowe. Jego relacja rozpaliła wyobraźnię obecnych tam przedstawicieli rodów Mathanach i Broadway, znanych ze swoich osiągnięć inżynieryjnych.

Powierzchniowcy z rodu Mathanach oraz ludzie z rodu Broadway natychmiast podjęli wyzwanie stworzenia własnej wersji balonu, choć ich podejście diametralnie różniło się od tego, jakie przyjęli Silmaaroończycy po usłyszenia relacji od ich rycerzy, którzy również brali udział w turnieju. Podczas gdy ci ostatni skupili się na szybkiej produkcji prostych prototypów, arauleńscy inżynierowie postawili na innowacyjność i jakość, co zaowocowało powstaniem prawdziwie rewolucyjnej maszyny wojennej.

Głównymi twórcami projektu byli trzej wybitni inżynierowie: krasnolud Drokki var Mathanach z Riverdale, który objął rolę głównego konstruktora, oraz ludzie - Beverly Reids z Josaborough, która wcześniej pracowała nad opracowaniem broni palnej, i Beorward var Broadway. Ich współpraca połączyła krasnoludzką precyzję z ludzką kreatywnością, dając początek jednej z najbardziej zaawansowanych konstrukcji wojskowych w historii Araulenu.

Kluczowym momentem w rozwoju balonu było opracowanie specjalnego paliwa zwanego Ogniem Banmocka. Pomysł na jego stworzenie narodził się podczas pijackiej rozmowy z samym Lordem Nusorem var Banmockiem, choć to alchemicy z Uniwersytetu Whisperhout podjęli się realizacji tego zadania. Receptura paliwa stała się pilnie strzeżoną tajemnicą, a wyłączne prawa do jego produkcji wykupił ród Broadway, co wzmocniło ich pozycję w regionie.

Pierwsze testy balonu przeprowadzono w tajemnicy nad lasami Blackwood, z dala od ciekawskich oczu. Choć konstrukcja okazała się trudna w sterowaniu i wymagała rozległego terenu do lądowania, jej potencjał bojowy przerósł najśmielsze oczekiwania. Gruby pancerz i system segmentacji sprawiły, że balon był niezwykle odporny na uszkodzenia, a potężne działa mogły niszczyć umocnienia wroga z powietrza.

W kontekście trwającej Wojny Dwóch Koron, obie strony konfliktu - zarówno Edgar var Langver jak i Taron var Wyndhame - zaczęły zabiegać o przychylność rodu Broadway, licząc nie tylko na wsparcie armii Blackwood, ale przede wszystkim na przejęcie kontroli nad dwoma istniejącymi już balonami. Ród Broadway wykorzystuje tę sytuację jako kartę przetargową, świadomy strategicznej wartości swojej nowej broni.

Powstanie Pancernych Balonów Bojowych ostatecznie ugruntowało pozycję Blackwood jako centrum inżynierii w Araulenie, choć ich wysoki koszt produkcji i skomplikowana konstrukcja sprawiają, że na razie pozostają bronią elitarną, dostępną tylko dla nielicznych. Mimo to, ich pojawienie się na polu bitwy może zrewolucjonizować sposób prowadzenia wojen w całym Amarancie.

Arauleński Pancerny Balon Bojowy stanowi przełomową broń w strategii militarnej królestwa Araulenu, choć jego zastosowanie jest ograniczone przez wysokie koszty produkcji i skomplikowaną obsługę. Chociaż balon nie miał swojego debiutu w walce, ta maszyna wojenna zrewolucjonizowała podejście do oblężeń, pozwalając na precyzyjne niszczenie umocnień z powietrza, co wcześniej było możliwe jedynie przy użyciu moździerzy lub długotrwałych ataków piechoty. Jego głównym atutem jest zdolność do przenoszenia potężnych dział, które mogą kruszyć mury z bezpiecznej odległości, minimalizując straty własnych wojsk.

W bitwach otwartych balon pełni rolę mobilnej platformy artyleryjskiej, zdolnej do zmiany pozycji i prowadzenia ognia z różnych kierunków. Jego obecność na polu bitwy wywiera ogromny wpływ psychologiczny na przeciwników, wprowadzając chaos i dezorganizację w ich szeregach. Jednakże jego mała zwrotność i wrażliwość na silne podmuchy wiatru sprawiają, że w otwartym terenie jest stosunkowo łatwym celem dla dobrze wyszkolonych jednostek.

Głównymi przeciwnikami skutecznymi przeciwko Arauleńskiemu Pancernemu Balonowi Bojowemu są magowie, moździerze oraz precyzyjne działa. Magowie mogą zestrzelić balon, podczas gdy moździerze i działa są w stanie przebić jego pancerz. Mimo tych słabości, konstrukcja balonu z segmentacją komór i systemem awaryjnym sprawia, że nawet trafiony nie traci od razu zdolności bojowej.

Obecnie balony te są rzadkością ze względu na koszty produkcji i trudności w pozyskaniu materiałów podczas Wojny Dwóch Koron. Stanowią one jednak symbol innowacyjności Blackwood i są traktowane jako broń przełomowa, zdolna zmienić przebieg kluczowych bitew. Ich strategiczne znaczenie jest tak duże, że obie strony konfliktu zabiegają o wsparcie rodu Broadway, który kontroluje dostęp do tych maszyn.

Arauleński Pancerny Balon Bojowy, choć stosunkowo nowy wynalazek, szybko wpisał się w tradycje wojskowe i kulturowe Blackwood. Każdy z dwóch istniejących egzemplarzy otrzymał własną nazwę symboliczną, nadawaną przez załogę podczas specjalnej ceremonii. Pierwszy balon ochrzczono jako "Żelazny Gryf", nawiązując do herbu rodu Broadway, drugi zaś nosi imię "Płomienna Kowadło" – hołd dla krasnoludzkich korzeni projektu.

Załoga przechodzi rygorystyczne szkolenie w Josaborough, obejmujące nie tylko obsługę techniczną, ale także specjalne rytuały przejścia. Każdy członek załgi musi złożyć przysięgę na młot i kowadło, symbolizującą jedność ludzkich i krasnoludzkich tradycji inżynieryjnych. Szczególnym honorem jest służba w roli sternika, którego wybiera się poprzez próbę odwagi – kandydat musi przejść po belce zawieszonej wysoko nad ziemią, demonstrując zimną krew.