Harwin Mądry, z rodu Fyre

Harwin Mądry wyróżniał się niezwykłą dojrzałością polityczną jak na swój młody wiek. Jego charakter kształtował się pod czujnym okiem ojca Waegstana, który poświęcił życie na przygotowanie syna do objęcia władzy. Harwin od dzieciństwa zdawał sobie sprawę z ciążącej na nim odpowiedzialności za przyszłość księstwa, co wykształciło w nim powagę i świadomość własnych działań.

Był władcą niezwykle pragmatycznym i metodycznym w podejściu do rządzenia. Każdą decyzję poprzedzał staranną analizą, korzystając z wiedzy zdobytej podczas studiów w Whisperhout i praktycznego doświadczenia zdobytego w Księstwie Casterville. Jego umysł był nastawiony na rozwiązywanie problemów systemowo, co przejawiało się w szczegółowo opracowanym Planie Odbudowy Birchton, który stanowił kompleksową odpowiedź na kryzys pozostawiony przez poprzednika.

W relacjach z poddanymi Harwin wykazywał się niecodziennym jak na władcę szacunkiem i zrozumieniem. Szczególnie widoczne było to w jego podejściu do córki Hereburg, z którą rozmawiał jak z równą sobie partnerką, tłumacząc polityczne zawiłości i szukając wspólnie najlepszego rozwiązania. Ta umiejętność słuchania i traktowania innych z godnością stanowiła jeden z fundamentów jego skutecznych rządów.

Mimo młodego wieku Harwin posiadał niezwykłą zdolność przewidywania konwekcji swoich decyzji. Jego strategiczne myślenie objawiało się zarówno w gospodarczych reformach, jak i w politycznych posunięciach, takich jak zgoda na wybór żony przez Witenagemot czy małżeństwo córki. Wiedział, kiedy należy ustąpić dla większego dobra, zachowując przy tym własną godność i kontrolę nad sytuacją.

Ostatnie chwile życia ukazały głęboki realizm Harwina, który zrozumiał, że wobec potęgi Drakarii jego wysiłki były skazane na porażkę. Mimo to do końca zachował spokój i godność, podejmując ostateczną decyzję w sposób przemyślany, co stanowiło zwieńczenie jego charakteru – władcy, który zawsze działał rozważnie, nawet w obliczu nieuchronnej klęski.

Harwin Mądry zdobył wszechstronne wykształcenie, które stało się fundamentem jego późniejszych reform. Studiował na Uniwersytecie Whisperhout, gdzie poznał zaawansowane zagadnienia z zakresu ekonomii, administracji i prawa. Po ukończeniu studiów spędził dwa lata w Księstwie Casterville, pełniąc funkcję doradcy swojej ciotki, księżnej Rylee var Maravel. Tam pogłębił wiedzę o handlu, gospodarce i mechanizmach rynkowych, co później wykorzystał w zarządzaniu własnym księstwem.

Jego edukacja nie ograniczała się do teorii – podczas pobytu w Casterville obserwował praktyczne rozwiązania gospodarcze i administracyjne, które następnie adaptował do warunków Birchton. Poznał także zasady funkcjonowania gildii rzemieślniczych i mechanizmy handlu międzynarodowego, co pozwoliło mu zrozumieć konkurencyjne zagrożenia ze strony Aspin.

Harwin odziedziczył po rodzicach rozległe koneksje i umiejętność budowania sojuszy. Jego matka pochodziła ze znakomitego rodu Wyndhame, co otwierało mu drzwi do najważniejszych dworów i salonów. Potrafił wykorzystywać te kontakty do zabezpieczania interesów Birchton, czego dowodem były udane negocjacje z bankami Powierzchniowców z rodzin Khargrund, Thuldrom i Baragrim.

Jego zdolności negocjacyjne objawiły się także podczas wyborów na księcia, kiedy zaproponował Witenagemotowi możliwość wyboru mu żony – posunięcie, które zjednało mu poparcie wpływowych rodów. Umiał także prowadzić szczere rozmowy, co pokazał w rozmowie z córką Hereburg, gdy przekonał ją do małżeństwa politycznego poprzez otwartą dyskusję o trudnej sytuacji księstwa.

Harwin wykazał się niezwykłym talentem w zarządzaniu finansami i gospodarką. Jego Plan Odbudowy Birchton był kompleksowym programem reform obejmującym stabilizację militarną, ochronę gospodarki wewnętrznej i rozwój kapitału ludzkiego. Wprowadził wysokie cła na towary z Aspin, chroniąc lokalnych rzemieślników przed tanimi podróbkami, co świadczyło o zrozumieniu mechanizmów konkurencji międzynarodowej.

Potrafił kreatywnie rozwiązywać problemy finansowe – zamiast wypłacać pełne zaległe żołdy zdemobilizowanej armii, oferował weteranom ziemię w ramach Praw Osadniczych i zatrudnienie w projektach infrastrukturalnych. Utworzył także Książęcy Bank Kredytów i Depozytów, który konsolidował długi państwa i wspierał lokalne przedsięwzięcia gospodarcze.

Jego umiejętności organizacyjne objawiły się także w tworzeniu Książęcych Spichlerzy i systemu rezerw żywnościowych, które zapobiegały kryzysom głodowym. Organizował Targi Innowacji, nagradzając rzemieślników wprowadzających nowe technologie, co świadczyło o zrozumieniu potrzeby rozwoju i modernizacji.

Harwin posiadał talent do reorganizacji struktur państwowych. Umocnił rolę Witenagemotu, tworząc Komisję Finansową nadzorującą wydatki i pożyczki. Wykorzystywał swoje koneksje do wymiany skorumpowanych urzędników z czasów Ethbina na kompetentnych doradców i zarządców. Potrafił delegować odpowiedzialność i współpracować z instytucjami państwowymi, co zapewniało stabilność zarządzania.

Jego zdolności administracyjne objawiły się także w zarządzaniu kryzysowym podczas najazdu Drakarii, kiedy zorganizował obronę księstwa pomimo braku wystarczających sił. Mimo ostatecznej klęski, jego działania administracyjne w czasie pokoju pozwoliły Birchton przetrwać trudny okres po rządach Ethbina i odbudować podstawy gospodarcze.

Harwin var Fyre urodził się jako jedyny syn Waegstana var Fyre i Saewary z potężnego rodu Wyndhame. Jego ojciec, który w młodości przegrał wybory na księcia Birchton, poświęcił całe swoje życie na przygotowanie syna do przyszłej władzy. Waegstan zapewnił Harwinowi najlepsze możliwe wychowanie, skupiając się na zdobywaniu politycznych koneksji i umiejętności niezbędnych do skutecznego rządzenia.

Dzięki znakomitym połączeniom rodzinnym po stronie matki oraz staraniom ojca, Harwin od najmłodszych lat obracał się w kręgach władzy. Poznał wielu ważnych lordów i baronów, co pozwoliło mu zbudować sieć wpływowych znajomości. Edukację kontynuował na Uniwersytecie Whisperhout, gdzie zdobywał formalne wykształcenie niezbędne przyszłemu władcy.

Po ukończeniu studiów Harwin spędził dwa lata w Księstwie Casterville, pełniąc funkcję doradcy swojej ciotki, księżnej Rylee var Maravel. Ten okres okazał się kluczowy dla jego rozwoju – pod okiem doświadczonej władczyni zdobył praktyczną wiedzę o handlu, ekonomii i zarządzaniu gospodarką, co później stało się fundamentem jego reformatorskich planów dla Birchton.

Proces wyboru Harwina na księcia Birchton rozpoczął się po abdykacji Ethbina Srogiego, którego rządy doprowadziły księstwo do głębokiego kryzysu gospodarczego i społecznego. Harwin nie był synem poprzedniego władcy, co stanowiło istotną zaletę w oczach Witenagemotu, który poszukiwał kandydata niezwiązanego z nieudolnymi rządami Ethbina. Jego wykształcenie zdobyte na Uniwersytecie Whisperhout oraz doświadczenie jako doradcy księżnej Rylee var Maravel w Casterville zapewniły mu wiedzę ekonomiczną i handlową niezbędną do odbudowy księstwa.

Podczas obrad Witenagemotu Harwin przedstawił szczegółowy plan odnowy birchtońskiej gospodarki, który przekonał earlów i hierarchę Kościoła Aglosa. Jego propozycje obejmowały natychmiastowe działania zapobiegające całkowitemu upadkowi społecznemu i gospodarczemu. Dodatkowo, zaoferował Witenagemotowi prawo wyboru jego przyszłej małżonki, co wzmocniło jego pozycję jako kandydata gotowego do współpracy z radą i szlachtą.

Po objęciu tronu Harwin niezwłocznie przystąpił do realizacji swojego planu. Wykorzystał wsparcie finansowe i materialne z Księstwa Casterville, nałożył wysokie cła na towary z Aspin, aby chronić lokalny rynek, oraz kierując się Prawem Osadniczym, przyznawał ziemie różnym frakcjom gospodarczym. Dzięki koneksjom rodzinnym i małżeństwu z Nothgyth z domu Waltone zabezpieczył również inwestycje od banków Powierzchniowców, co umożliwiło finansowanie kluczowych projektów infrastrukturalnych i demobilizację nieopłacanej armii, która stała się źródłem bandytyzmu.

Po objęciu władzy Harwin Mądry stanął przed pilnym problemem pozostawionym przez poprzedniego władcę – wielką, lecz nieopłaconą armię, która w okresie pokoju przekształciła się w plagę bandytów siejących chaos w księstwie. Zanim mógł zająć się odbudową gospodarki, musiał najpierw ustabilizować sytuację militarną i społeczną, aby zapobiec całkowitemu upadkowi porządku publicznego.

Pierwszym krokiem było rozbrojenie i demobilizacja zdemoralizowanych oddziałów. Harwin ogłosił oficjalne zakończenie ery wojennej i rozpoczął proces rozwiązania problematycznych jednostek. Dzięki wsparciu finansowemu z Księstwa Casterville oraz pierwszej transzy pożyczek bankowych, wypłacił żołnierzom częściowe zaległe żołdy, co uspokoiło najpilniejsze nastroje i zapobiegło dalszym buntom. Jednocześnie wprowadził program nazwany żartobliwie "Orkami Dobrego Umięśnienia", oferując weteranom ziemię na mocy Praw Osadniczych oraz natychmiastowe zatrudnienie w projektach infrastrukturalnych, takich jak budowa dróg, fortyfikacji granicznych i odbudowa zniszczeń.

Kontynuując reformy, Harwin przekształcił pozostałe siły zbrojne w elitarną Straż Książęcą, której zadaniem było tępienie resztek bandyckich oddziałów. Równolegle wprowadził środki zapobiegające kryzysom żywnościowym, tworząc Książęce Spichlerze – rezerwę zbożową finansowaną z pożyczek, która miała zapobiegać panice i spekulacjom cenowym. Dzięki tym kompleksowym działaniom udało się przekształcić zagrożenie w szansę rozwojową, absorbując siłę roboczą byłych żołnierzy w pokojowych przedsięwzięciach.

Harwin Mądry wprowadził kompleksowy plan reform gospodarczych mających na celu odbudowę zrujnowanej przez poprzednie rządy ekonomii Birchton. Jednym z pierwszych i najważniejszych posunięć było nałożenie bardzo wysokich ceł na towary pochodzące z Aspin, które dotychczas zalewały lokalny rynek tanimi podróbkami, szczególnie w dziedzinie tekstyliów, narzędzi i kukurydzy. Ta decyzja miała na celu ochronę rodzimych rzemieślników przed zagraniczną konkurencją i stworzenie warunków do odrodzenia lokalnej produkcji.

Książę wdrożył również system nadawania Praw Osadniczych różnym frakcjom gospodarczym, przekazując im ziemię pod rozwój działalności. Ponieważ skarbiec był pusty po rządach poprzednika, Harwin nie dysponował wystarczającymi funduszami na bezpośrednie finansowanie przedsięwzięć, więc ziemia stała się głównym kapitałem zachęcającym do inwestycji. Dzięki małżeństwu z Nothgyth z domu Waltone udało mu się nawiązać współpracę z bankami Powierzchniowców, reprezentowanymi przez rody Khargrund, Thuldrom i Baragrim, którzy zaczęli inwestować w Birchton w zamian za udziały w kluczowych projektach oraz polityczne wsparcie księcia.

Harwin powołał do życia Książęcy Bank Kredytów i Depozytów, który przejął kontrolę nad finansami państwa i konsolidował długi pozostawione przez Ethbina. Bank służył wsparciu lokalnych przedsięwzięć poprzez oferowanie nisko oprocentowanych pożyczek dla upadających gildii i warsztatów. Dodatkowo stworzono Fundusz Odnowy Rzemiosła, który umożliwiał modernizację zakładów rzemieślniczych, a organizowane corocznie Targi Innowacji nagradzały twórców wprowadzających nowatorskie rozwiązania w tkactwie i metalurgii.

Małżeństwo Harwina z Nothgyth z domu Waltone zostało zaaranżowane przez Witenagemot, co stanowiło wypełnienie wcześniejszej obietnicy złożonej przez księcia podczas wyborów. Harwin, pragnąc zachować pozory neutralności, podsunął ten pomysł Earlowi Saegar var Hathwaye podczas prywatnej kolacji. Earl następnego dnia przedstawił propozycję reszcie rady, która została entuzjastycznie przyjęta, wzmacniając pozycję Harwina jako władcy szanującego tradycyjne instytucje księstwa.

Sojusz małżeński przyniósł wymierne korzyści polityczne i finansowe. Lady Ebba var Waltone, matka Nothgyth, wykorzystała swoje wpływy i koneksje, by zabezpieczyć wsparcie finansowe od banków Powierzchniowców z rodów Khargrund, Thuldrom i Baragrim. To strategiczne porozumienie umożliwiło napływ kapitału niezbędnego dla realizacji Planu Odbudowy Birchton, wzmacniając pozycję księstwa wobec zewnętrznych konkurentów.

Z małżeństwa Harwina i Nothgyth przyszło na świat dwoje dzieci. Córka Hereburg urodziła się jako pierworodna, a syn Theodlac dwa lata później. Oboje wychowywali się w atmosferze politycznej odpowiedzialności, co w przyszłości miało znaczący wpływ na ich losy i zaangażowanie w sprawy księstwa.

Polityka zagraniczna Harwina Mądrego koncentrowała się na odbudowie relacji z Królestwem Araulenu, które ucierpiały w wyniku działań jego poprzednika. Nowy książę wysyłał liczne misje dyplomatyczne do króla Alberta Zawodnego, deklarując lojalność Birchton wobec korony arauleńskiej. W zamian za zapewnienia o wsparciu militarnym, Harwin zabiegał o ustępstwa handlowe i finansowe, które miały pomóc w odbudowie zrujnowanej gospodarki księstwa.

Kluczowym elementem polityki zagranicznej Harwina było podpisanie Traktatu o Współpracy Gospodarczej z Księstwem Casterville. Dzięki pokrewieństwu z tamtejszą rodziną książęcą, udało mu się zabezpieczyć dla Birchton stały dostęp do portów i szlaków handlowych Casterville. Ten ruch pozwolił na ominięcie dotychczasowych barier handlowych i otworzył nowe rynki zbytu dla birchtońskich produktów.

Harwin proponował także koronie Araulenu pomoc w pacyfikacji i odbudowie ziem, które zostały splądrowane przez wojska Ethbina podczas jego rządów. Ta inicjatywa miała stanowić zadośćuczynienie za szkody wyrządzone przez poprzedniego księcia i jednocześnie zabezpieczyć przyszłe szlaki handlowe Birchton. Działania te świadczyły o strategicznym myśleniu Harwina, który rozumiał, że stabilność całego regionu jest niezbędna dla odbudowy jego własnego księstwa.

Harwin Mądry od początku swoich rządów konsekwentnie realizował obietnicę ścisłej współpracy z Witenagemotem, traktując najwyższą radę doradczą jako równorzędnego partnera w zarządzaniu księstwem. Włączył earlów i hierarchę Kościoła Aglosa w kluczowe procesy decyzyjne dotyczące gospodarki i finansów, co stanowiło radykalne odejście od autokratycznych metod poprzednika. Dzięki temu zabiegowi zyskał nie tylko polityczne poparcie, ale także merytoryczny wkład doświadczonych członków rady w odbudowę zrujnowanego księstwa.

Jedną z najważniejszych reform administracyjnych Harwina było utworzenie Komisji Finansowej Witenagemotu, która otrzymała mandat do nadzorowania wszystkich wydatków książęcych oraz kontroli zaciąganych pożyczek. Komisja, złożona z wybranych earlów i finansowych ekspertów, regularnie audytowała księgowość, zapewniając przejrzystość w wykorzystywaniu środków z pożyczek od banków Powierzchniowców i wsparcia z Casterville. Ten mechanizm kontrolny skutecznie zapobiegał korupcji i niegospodarności, budując zaufanie zarówno wśród poddanych, jak i zagranicznych inwestorów.

Harwin wykorzystał swoje rozległe koneksje rodzinne i znajomości z okresu studiów w Whisperhout oraz pracy w Casterville, aby dokonać gruntownej wymiany skorumpowanych urzędników pozostawionych przez Ethbina. Na kluczowe stanowiska doradców i zarządców mianował kompetentnych specjalistów pochodzących z szanowanych rodów, w tym swoich krewnych z rodziny Wyndhame oraz ekspertów poleconych przez księżną Casterville. Ta czystka kadrowa pozwoliła na wprowadzenie sprawnego systemu zarządzania, niezbędnego do realizacji ambitnego planu odbudowy gospodarczej Birchton.

Katastrofa w Starym Armekcie i powstanie Drakarii stanowiły punkt zwrotny w rządach Harwina. Kiedy arauleńscy władcy odmówili posłuszeństwa Jimmiemu Cenwulfowi po śmierci Alberta Zawodnego, Harwin wysłał armię Birchton, by wspólnie z Arauleńczykami walczyła z uzurpatorem. Była to decyzja podyktowana lojalnością wobec tradycyjnego sojusznika, jednak szybko okazała się katastrofalna w skutkach. Armia Birchton została rozbita w starciu z siłami Drakarii, pozostawiając księstwo praktycznie bezbronne wobec nadchodzącego zagrożenia.

W obliczu całkowitego braku wojsk i niepewnej przyszłości kontynentu, Harwin podjął strategiczne decyzje dotyczące przyszłości rodu. Szczególną uwagę poświęcił przyszłości swojej córki Hereburg, która w wieku piętnastu lat wyrażała niechęć do małżeństwa politycznego. Harwin odbył z nią szczerą rozmowę, wyjaśniając ciężkie czasy panujące na kontynencie i konieczność zabezpieczenia pozycji rodziny. Po tej dyskusji, prowadzonej jak między równymi sobie, Hereburg zgodziła się na małżeństwo z Hrothwulfem var Waye, młodym Earlem Doliny Zbożowej, co miało wzmocnić zarówno ród Fyre, jak i pozycję księstwa w trudnym okresie.

Trzy lata niepewności zakończyły się, gdy wojska Drakarii ruszyły na Birchton. Mimo że Harwin zorganizował sensowną obronę, większość miast zaczęła się poddawać na widok smoka. Kiedy drakarańskie wojsko wkroczyło do stolicy Kinlaig i rozpoczęło szturm zamku, Harwin zrozumiał bezsilność swojej pozycji. Choć przez całe panowanie był wybitnym władcą, ostatecznie nie miał szans przeciwko potędze Drakarii. W obliczu nieuchronnej klęski sięgnął po truciznę, która uśpiła go i zabiła. Odszedł rozgoryczony, lecz spokojnie we własnym łożu podczas szturmu.

Po trzech latach niepewności i oczekiwania na nieunikniony atak, Drakaria w końcu ruszyła na Birchton. Mimo że Harwin Mądry zorganizował sensowną obronę księstwa, większość miast zaczęła się poddawać na sam widok smoka towarzyszącego najeźdźcom. Wojska drakarańskie bez większego oporu wkroczyły do stolicy Kinlaig i przystąpiły do szturmu na książęcy zamek.

Podczas gdy w zamku trwały walki, Harwin ostatecznie zrozumiał bezsilność swojej sytuacji. Uświadomił sobie, że jako władca nie miał żadnego realnego wpływu na to, co się wydarzyło i że cokolwiek by zrobił, i tak by przegrał wobec przeważającej siły Drakarii. Rozgoryczony, lecz zachowując spokój, sięgnął po przygotowaną wcześniej truciznę.

Harwin zażył śmiertelną dawkę trucizny, która stopniowo uśpiła go i zabiła we własnym łożu, podczas gdy w tle słychać było odgłosy szturmu drakarańskich żołnierzy. Jego syn Theodlac, mający wówczas czternaście lat, został uprowadzony przez najeźdźców i przewieziony do Dragmaaroonu, gdzie miał pełnić rolę zakładnika oraz być przygotowywany do objęcia funkcji marionetkowego władcy Birchton pod drakarańską kontrolą.

Rządy Harwina Mądrego stanowiły okres głębokiej odbudowy i stabilizacji Księstwa Birchton po katastrofalnych rządach jego poprzednika Ethbina Srogiego. Nowy książę odziedziczył państwo pogrążone w kryzysie gospodarczym, z nieopłacaną armią przemieniającą się w bandyckie oddziały oraz zrujnowanym rolnictwem i rzemiosłem. Harwin natychmiast przystąpił do realizacji swojego Planu Odbudowy Birchton, który miał zapobiec całkowitemu upadkowi społecznemu i gospodarczemu.

Pierwszym priorytetem Harwina była stabilizacja militarna i społeczna. Ogłosił zakończenie wojny i oficjalnie rozwiązał większość nieopłacanych jednostek, wypłacając żołnierzom częściowe zaległe żołdy za środki pozyskane z Casterville i pierwszej transzy bankowej. Aby zaabsorbować siłę roboczą i zmniejszyć bandytyzm, wprowadził program "Orki Dobrego Umięśnienia", oferujący weteranom ziemię w ramach Praw Osadniczych oraz zatrudnienie w projektach infrastrukturalnych Gildii Pracy Książęcej. Jednocześnie utworzył Książęce Spichlerze, które zapobiegały panice żywnościowej poprzez zakup zboża lepszej jakości od sąsiadów innych niż Aspin.

W sferze gospodarczej Harwin wprowadził radykalne zmiany. Nałożył bardzo wysokie cła na wszystkie towary pochodzące z Aspin, szczególnie na tanie produkty masowe które rujnowały lokalne rzemiosło. Dzięki swoim koneksjom i małżeństwu z Nothgyth z domu Waltone, przekonał banki Powierzchniowców z rodzin Khargrund, Thuldrom i Baragrim do inwestowania w Birchton w zamian za udziały w kluczowych inwestycjach. Utworzył Książęcy Bank Kredytów i Depozytów, który wspierał lokalne przedsięwzięcia i konsolidował książęce długi.

Harwin kontynuował ścisłą współpracę z Witenagemotem, utrzymując obietnicę uczynienia z rady aktywnego uczestnika procesów decyzyjnych. Utworzył Komisję Finansową Witenagemotu do nadzorowania wydatków i pożyczek, a także wymienił skorumpowanych urzędników Ethbina na kompetentnych doradców i zarządców. Wykorzystał swoje wykształcenie z Uniwersytetu Whisperhout oraz doświadczenie zdobyte w Księstwie Casterville do wprowadzenia reform edukacyjnych i wsparcia dla gildii rzemieślniczych.

Dyplomacja Harwina charakteryzowała się umiejętnym balansowaniem między lojalnością wobec Araulenu a ochroną interesów Birchton. Wysyłał misje dyplomatyczne do króla Alberta Zawodnego, zapewniając o lojalności i oferując usługi pozostałej armii Birchton w zamian za ustępstwa handlowe. Podpisał formalny Traktat o Współpracy Gospodarczej z Casterville, zapewniający Birchton stały dostęp do ich portów i szlaków handlowych.

Ostatnie lata rządów Harwina zostały zdominowane przez zagrożenie ze strony Drakarii. Kiedy arauleńscy władcy odmówili posłuszeństwa Jimmy'emu Cenwulfowi, Harwin wysłał armię Birchton do walki z uzurpatorem, jednak została ona szybko rozbita. W obliczu nieuchronnego podboju, Harwin zorganizował sensowną obronę, jednak większość miast zaczęła się poddawać na widok smoka. Podczas szturmu na zamek w Kinlaig, książę zrozumiał bezsilność swojej pozycji i odebrał sobie życie trucizną, odchodząc rozgoryczony lecz spokojnie we własnym łożu.

Rządy Harwina Mądrego są oceniane jako okres odrodzenia i stabilizacji, który uratował Birchton przed całkowitym upadkiem. Jego reformy gospodarcze, militarne i administracyjne przywróciły porządek społeczny i stworzyły fundamenty dla rozwoju księstwa. Mimo ostatecznej klęski w konfrontacji z potęgą Drakarii, Harwin zapisał się w historii jako władca, który w najtrudniejszych czasach potrafił przeprowadzić głębokie, pozytywne zmiany w swoim państwie.

Harwin var Fyre był synem Waegstana var Fyre oraz Saewary var Fyre z domu Wyndhame. Jego ojciec, który w młodości przegrał wybory na księcia Birchton, poświęcił całe życie na przygotowanie jedynego dziecka do objęcia tronu. Dzięki staraniom rodziców Harwin zdobył doskonałe wykształcenie i nawiązał liczne kontakty z ważnymi lordami i baronami, co miało kluczowe znaczenie dla jego przyszłej kariery politycznej.

W trakcie przygotowań do wyborów książęcych Harwin złożył obietnicę, że Witenagemot będzie mógł wybrać mu żonę. Zaprosił na kolację jednego z earlów, Saegara var Hathwaye, któremu podsunął ten pomysł. Earl przedstawił propozycję reszcie rady, która ją zaakceptowała. W wyniku tych ustaleń Harwin poślubił Nothgyth z domu Waltone, córkę Lady Ebby var Waltone. Małżeństwo to umocniło sojusz polityczny i pomogło w uzyskaniu wsparcia finansowego od banków Powierzchniowców. Po ślubie żona Harwina znana była jako Nothgyth var Fyre z domu Waltone.

Z małżeństwa z Nothgyth narodziło się dwoje dzieci. Córka Hereburg przyszła na świat jako pierworodne dziecko pary książęcej. Syn Theodlac urodził się jako młodsze dziecko. Harwin utrzymywał bliskie relacje z dziećmi, szczególnie z córką Hereburg, z którą rozmawiał jak z równą sobie partnerką. Kiedy Hereburg w wieku piętnastu lat buntowała się przeciwko perspektywie małżeństwa politycznego, Harwin przeprowadził z nią szczerą rozmowę, wyjaśniając trudne czasy na kontynencie i konieczność takich decyzji dla dobra rodu Fyre i księstwa Birchton.

Wspólnie z córką Harwin podjął dyskusję na temat tego, które małżeństwo najbardziej przysłuży się interesom księstwa. Ostatecznie Hereburg zgodziła się wyjść za mąż za Hrothwulfa var Waye, młodego Earla Doliny Zbożowej. Małżeństwo to miało wzmocnić pozycję rodu Fyre i zapewnić stabilność polityczną księstwu. Hereburg zaszła w ciążę, która okazała się trudna, szczególnie po najeździe na Kinlaig, co wymagało specjalnej opieki i pozostania w Birchton pod nadzorem namiestnika.

Rodzina Harwina doświadczyła tragicznych wydarzeń pod koniec jego życia. Podczas szturmu drakarańskiego na zamek w Kinlaig Harwin, rozgoryczony świadomością nieuchronnej klęski, wypił truciznę, która uśpiła go i zabiła. Jego syn Theodlac, mający wówczas czternaście lat, został uprowadzony do Dragmaaroonu, gdzie przetrzymywano go jako zakładnika i przygotowywano do roli marionetkowego władcy. Mimo trudnych okoliczności Harwin do końca dbał o swoją rodzinę i starał się zapewnić jej jak najlepszą przyszłość w obliczu nieuchronnego upadku.