Wojna Białego Jelenia

W 2:155 roku na tronie Hintervoldu zasiadł król Jérémy Fournier z frakcji Paon Jaune. Był on jedenastym z kolei władcą od kiedy w 2:150 roku utworzone zostało państwo. Los chciał, że to właśnie za jego panowania na ziemie Hintervoldu zbrojnie wdarł się jego południowy sąsiad - Vuldar.

Vuldarska armia była kiepsko uzbrojona i nieokrzesana, jednak posiadała dwa, niepodważalne atuty - ogromną liczbę wojowników oraz świetnie wyszkolonych nekromantów. To przede wszystkim ci drudzy dali się we znaki hintervoldzkim siłom, które nie były w stanie zebrać się do kupy z powody braku jasnych rozkazów i ponosiły serię porażek. Król Fournier próbował przygotować plan wojenny, jednak szybko porzucił te starania na rzecz walki politycznej na arenie frakcji handlowych. Vuldar parł do przodu i zajmował kolejne terytoria - wydawać by się mogło, że z łatwością podbiją młode państwo.

Tak się jednak nie stało - w 2:158 roku jeden z generałów armii hintervoldzkiej, Léon de Volaille, dostrzegając brak działania ze strony władzy oraz jej brak zainteresowania losem kraju, zorganizował przewrót. Po jego stronie od razu stanęło całe Bractwo Białego Jelenia. Przysięgli oni swoją wierność generałowi. Większość wojska ruszyła ich śladem, gdyż generał de Volaille był dobrze znaną oraz inspirującą personą. Rozkazał on wycofać się wojskom z terenów walk wewnętrznych frakcji, na co żołnierze przystali, ku wściekłości króla.

Generał de Volaille zebrał wszystkie siły na Polach Verdun, gdzie wraz z kilkoma innymi dowódcami przygotował taktykę bitewną, zakładająca schwytanie vuldarskiej armii w kleszcze pomiędzy górami a wartką rzeką przecinającą te terytoria. Kiedy nadeszła armia Vuldaru, de Volaille dał sygnał do ataku. Wszystko szło gładko do momentu dołączenia do walki nekromantów - zadaliby oni ogromne straty armii Hintervoldu, gdyby nie szybka reakcja Bractwa Białego Jelenia - do dzisiaj nie wiadomo, jakiej magii użyli, jednak tamtego dnia ogromna rzesza nieumarłych i ich panów została pochłonięta przez rozszalałe siły natury.

Bitwa na Polach Verdun przyniosła całkowitą klęskę armii Vuldaru, której niedobitki wycofały się z powrotem na swoje ziemie. Tymczasem generał de Volaille wraz z wojskiem powrócił triumfalnie do miasta Auvet, z którego wyruszyli - doszły tam go informacje o uciecze króla Fournier oraz dużej części jego frakcji handlowej. Generał de Volaille zdecydował się raz na zawsze położyć kres wyniszczaniu państwa przez spory frakcji handlowych - rozpoczął batalię przeciwko frakcjom, którą ostatecznie zwyciężył w 2:159 roku. Przeszła ona do historii jako Rewolucja Léona de Volaille, chociaż przez wielu nazywana jest również Rewolucją Białego Jelenia, ze względu na szczególne względy, jakimi Léon de Volaille darzył Bractwo Białego Jelenia, którego później stał się honorowym członkiem.

Po zakończeniu rewolucji wolą ludu Hintervoldu stało się wybranie na nowego władcę wybawiciela ojczyzny, co też się stało. Léon de Volaille został koronowany w Auvet na nowego króla Hintervoldu, tym samym dając początek mającej trwać długo dynastii de Volaille. Król Léon uczynił Auvet nową stolicą Hintervoldu, a także zmienił herb państwa, umieszczając w nim białego jelenia w koronie, z mieczem za plecami. Tak zakończył się czas panowania frakcji handlowych, a nastała era złotej dynastii de Volaille.