Historia Kresów

Początkowo królestwo znane było pod nazwą Terebych i powstało około 20 lat po przybyciu Velizarów na Amarant, stają się pierwszym velizarskim królestwem na kontynencie. Władzę sprawował ród Vorovichów. Wtedy powstał też urząd magnaterii oraz bojarów. Terebych był zaangażowany w wiele wojen - secesję Legiomorza, wojnę Szkarłatnego Morza oraz trzy wojny z Morbergiem. Najważniejsze w kontekście historii Kresów są wojny z Morbergiem.

Terebych oraz Morberg były ze sobą bardzo mocno związane - głównie etnicznie oraz ślubem króla Lyubomyra Vorovicha z Alanną Morberg. Na łożu śmierci Lyubomyr obiecał księciu Morbergu część swoich wschodnich włości, lecz nigdy nie doprecyzował jak sporą. Morbergowie uważają, że należą im się w spadku po zmarłym królu całe Kamienne Góry, które leżały na wschodzie Terebychu, a nowy władca, syn Lyubomyra, Anatolij twierdził, że tylko mała cześć. Z tej sprzeczki wybucha pierwsza wojna z Morbergiem zwaną Wojną o Kamienie.

Kiedy Anatolij umiera powstaje problem sukcesji, bowiem miał czworaki. Terebych zostaje rozbity na cztery dzielnice, zgodnie z testamentem Anatolija, co wykorzystuję Morberg prowokując drugą wojnę. Trzy z dzielnic jednoczą się ze soba, lecz czwarta zaczyna prowadzić własną politykę - wybucha Wielka Wojna Vuldarska, która zamienia czwartą dzielnicę w potężne państwo Vuldar. W międzyczasie wybucha Trzecia Wojna o Kamienie, w wyniku której bojarowie Terebychu zmuszeni są przyjęcia wiary w Aglosa. Nowej religii nie przyjmuje prosta ludność, która w obronie swojego wyznania wznieca bunt. Wielkie państwo Vuldaru pod pretekstem ratowania religii podbija Terebych i zaczyna okupacją. Po tej wojnie ogłoszony zostaje pierwszy Tzar Vuldaru, Trokhym Yanchuk.

Tzarowie Vuldaru wiele razy prowokowali terebyskich bojarów do licznych buntów, aby w ten sposób wyłaniać zdrajców. Tego typu występki zawsze były traktowane bardzo krwawo, co powoli prowadziło do wymierania szlachty. W pewnym momencie Vuldar staje się bardzo potężnym państwem, a jego szlachta, zwani Wielmożami, zaczyna szukać sposobów na przedłużanie życia. W ten sposób powstaje kult nekromantów, który na zawsze zmienia oblicze Vuldaru. Kiedy umiera ostatni Tzar z dynastii Yanchuk, odbywa się elekcja, która zostaje zmanipulowana przez kult nekromantów, w wyniku czego nowym Tzarem zostaje Yakiv Zakharov.

Kult nekromantów jest wtedy tak silny, że Wielmożowie boją im się sprzeciwić - jedynie bojarowie Terebychu otwarcie sprzeciwiają się ten decyzji, co kończy się kolejnym krwawym buntem, w wyniku, którego wybity zostaje ród Vorovichów oraz większość bojarów. Niemniej dzięki temu wydarzeniu po latach niesnasek bojarowie oraz prosty lud godzą się ze sobą.

Kiedy wybucha III Wojna Arauleńska, w wyniku, której Araulen najeżdża Vuldar, bojarowie dawnego Terebychu organizują siebie oraz poddanych i przyłączają do arauleńczyków dopatrując z nich okazji na pozbycie się nekromantów. Uczestniczą w wielu bitwach pomagać arauleńskiej królowej Rayli Zwycięskiej podbić Vuldar. Wojna się kończy, a arauleński tron obejmuje syn Rayli, Ealhmund Wielki, który rozpoczyna rozbudowę Vuldaru, rozpoczynając od najbliżej położonych dawnych terebyskich włości.

To właśnie wtedy zyskują nazwę "Kresy" - dla vuldarczyków to był koniec Vuldaru, a dla arauleńczyków koniec Araulenu. Lyubova Vovkiv, która była córką bojara, który zorganizował wsparcie dla araulenu wyjechała do Starego Armektu, aby rozmawiać o możliwości utworzenia dla jej ludu państwa. Rozmowy trwały długo, lecz zadowalający kompromis udało się osiągnąć dopiero z nieco mniej zajętym Aelfheahem Szczodrym, synem Ealhmund. Lyubova zostaje mianowana namiestnikiem Kresów, w międzyczasie pracując wspólnie nad utworzeniem księstwa Kresowskiego, który byłby podległy Araulenowi. Choć udaje się utworzyć plan, prowadzenia go w życie przerywa śmierć króla, którego miejsce zajmuje Namiestnik, który nie ma wystarczającego autorytetu, aby utworzyć nowe księstwo. Następna królowa nie jest chętna tworzyć nowe księstwa, a następnie wybucha I Wojna Amarantu, w wyniku, której Kresy zostają ponownie podbite przez Vuldar.

Druga Vuldarska okupacja trwa aż do II Wojny Amrantu, w trakcie której mają miejsce Rozbiory Vuldaru przez Hintervold oraz Hazard.

Tereny Kresów podczas rozbiorów przypadły Hintervoldowi, który na tereny Vuldaru wprowadził proces Hintervoldyzacji. Hintervoldczycy przez wiele lat wierzyli, że wszyscy vuldarscy velizarowie są zepsuci i przesiąknięci nekromancją, dlatego należy sukcesywnie wymazywać ich kulturę i tożsamość narodową. Za taki plan odpowiedzialny był Bertrand Chappell, który został mianowany Namiestnikiem Vuldaru. Był świetnym dowódcą, lecz jako władca kierował się uprzedzeniami, a jego światopogląd był pełen arogancji. Sprawozdania, które zdawał władzy w Hintervoldzie przedstawiały zakłamaną rzeczywistość, co doprowadzała do sytuacji, w której mógł robić co chce, a król Cypher Clagon zajęty wojną z Imperium Kalladańskim musiał wierzyć mu na słowo. Sytuacji nie pomagali nekromancji, którzy na wszelkie sposoby starli się odzyskać władzę, co dawało kolejne preteksty do bardziej drastycznych kroków Chappella.

Hintervoldyzacja była okrutną represją wobec velizarów mieszkających w dawnym Vuldarze, która rozpoczęła się od zamknięcia szkół, zakazu używania ich języka i przemianowania miast na nazwy hintervoldzkie. Rozmowa czy nauczanie prawdziwej historii groziły śmiercią, a domy były przeszukiwane w poszukiwaniu broni. Po latach walk i prześladowań, zmiana na tronie spowodowała złagodzenie zasad, ale Vuldarczycy wciąż byli dyskryminowani. Mimo prób poprawy sytuacji, kontrola i represje wciąż trwały.

Sytuacja zmieniła się po śmierci Króla Cyphera, gdy na tron wstąpił jego wnuk, Bearton. Nie zakończył Hintervoldyzacji, ale znacznie złagodził jej zasady, pozwalając na formowanie vuldarskiej armii i zachęcając do emigracji tych, którzy nie zgadzali się z reżimem. Namiestnik, niezgadzając się z decyzją króla, został odwołany, a region podzielono na dwa nowe landy, nadając władzę nowym rodzinom. Wtedy też władzę w Kresach odzyskała rodzina Vovkivów. Niestety ze względu na wybuch Wojen Drakarańskich taki stan utrzymywał się przez kilka następnych lat.

Kiedy wybucha III Wojna Amarantu w Hintervoldzie szaleje rewolucja przeciwko Drakarii. Królowa Hintervoldu, Renée Clagon porozumiewa się z Verisławem Vovkiem, któremu obiecuje uznanie niepodległości Kresów, jeśli wesprze jej rewolucję. Kresowianie walczą za sprawę Hintervoldu, a kiedy wojna dobiega końca wszystkie państwa Amarantu spotykają się Pierwszym Szczycie w Silmaaroonie.

Podczas szczytu królowa Clagon nie dotrzymuje swojej obietnicy, lecz niespodziewanie arauleński władca, król Edgar var Langver popiera dążenia Kresów i przekonuje resztę królestw. Dla Kresów jest to ważny krok - nie tylko uzyskują upragnioną i należną im niepodległość, ale zyskują też pierwszego sojusznika.

Dodatkowo w trackie szczytu uznano, że Rozbiory Vuldaru za nielegalne, co odebrała hintervoldzkiej oraz hazardzkiej władzy jakiekolwiek prawa roszczeń do vuldarskiej ziemii.

Obecnie Kresy skupiają się na rozbudowie oraz zgromadzeniu jak największej armii do wojny z nekromantami z Volokiny, którzy tworzą kolejną armię nieumarłych na wschodzie. Skupiają się na jednoczeniu vuldarskich włości pod swoim sztandarem, zaczynając od dawnych ziem Terebuchu. Verisławowi udało się bezkrawawo przyłączyć do swojego królestwa Teplislav oraz Wrory, które choć niegdyś należy do królestwa Terebychu, po szczycie były rządzone przez watażków. Obecnie prowadzone są negocjacje z Radą Kupiecką Legiomorza na temat przejęcia miasta - Legiomorze chce pozostać niezależne, a Verisław oczekuje, że miasto przyłączy się do jego królestwa. Ze względu na historyczne zaszłości Legiomorza z Terebychem, strony są do siebie niechętne.

Verisław bardzo mocno skupia się na pogłębianiu sojuszu z Araulenem. Za najważniejszy cel obrał pozbycie się Mapunteona z części Gór Kamiennych, które zamieszkuje. Jego obecność przekształciła pobliski teren w Pustkowia, przez co blokuje możliwość handlu Kresów z Araulenem oraz przemarszu wojsk. Możliwe, że gdyby nie fakt Araulen już dawno wspierałby Kresy militarnie. Kresy współpracują dodatkowo w Legią Obcych Braci - najemnikami, którzy pragną zaprowadzić pokój w Vuldarze jednocząc go, tworząc w ten sposób Sojusz Wolnego Vuldaru.

Sam Król Verisław uchodzi za jednego z najlepszych władców kontynentu, choć warto zaznaczyć, że większość najważniejszych decyzji zapada podczas sejmików. Oznacza to, że za dotychczasowe sukcesy odpowiadają również Kniaziowie.